طراحی پردیس سینمایی در تهران با تاکید بر پایداری اجتماعی به منظور افزایش حضور پذیری شهروندان در فضاهای شهری

پایداری اجتماعی شهری تداوم قابلیت یک شهر به عنوان یک محیط زنده قابل دوام و بلندمدت برای تعاملات انسانی و توسعه فرهنگی است. مسئله اساسی نگارنده بازشناسی پایداری اجتماعی در ادبیات موجود است و در خصوص میزان اثرگذاری فرم شهری بر پایداری اجتماعی دیدگاه های وجود دارند که با هم رقابت میکنند. پیش از پرداختن به نحوه اثرگذاری مولفه های فرم شهری بر پایداری اجتماعی توجه به نیروهای شکل دهنده و تغییر دهنده فرم شهری و منطقهای حائز اهمیت است. در بررسی و آزمودن پایداری اجتماعی درک خصوصیات اصلی فرم شهری پایدار گام اول است. ارتباط معماری سینما و فرهنگ بسیار عمیق است. سینما که تخیل در آن بی حد و مرز است. می تواند ابزاری مهم برای تحول معماری باشد سینما میتواند به نقد معماری و محیط مصنوع بپردازد و زیبایی ها و زشتی های پنهان آن را برجسته و نمایان سازد و معماری میتواند بستر مناسب و جذب کننده سینما را فراهم نماید و در نهایت معماری و سینما فرهنگ حاکم بر بستر خود را تحت تاثیر قرار میدهند. از مهمترین ابعاد و ویژگی های مجموعه های فرهنگی سینمایی ایجاد فرصت برای تعاملات اجتماعی میباشد. زمانی که شهروندان با همدیگر تعامل دارند رابطه قویتری با مکان و مجموعه احساس مینمایند در واقع حس تعلق افراد را به مکان بر می انگیزد. این همکاری در بین مردم باعث مشارکت آنان در عرصه های مختلف خواهد شد. در نتیجه هیچ پایداری در ابعاد مختلف جامعه رخ نخواهد داد مگر آنکه مردم در آن مشارکت داشته باشند.