ارائه مدل ساختاری عوامل موثر بر سازگاری دانش آموزان دختر با محیط مدرسه و مقایسه آن با مدل پسران

پژوهش حاضر از یکسو با هدف ارائه مدل عوامل موثر بر سازگاری دانش آموزان در محیط مدرسه و از سوی دیگر، مقایسه این مدل در بین دانش آموزان دختر و پسرانجام شده است. روش تحقیق همبستگی و جامعه آماری آن را کلیه دانش آموزان مقطع متوسطه دوم شهر داراب تشکیل دادند نمونه پژوهش با استفاده از جدول نمونه گیری مورگان و روش طبقه ای نسبی انتخاب شده است ضمن اینکه برای اندازه گیری سازگاری دانش آموزان با محیط مدرسه، از پرسشنامه بیکر و سریاک (1989)، راهبردهای خودنظم بخشی از مقیاس میلر و براون (1999) و جهت گیری هدفی از پرسشنامه میدگلی و همکاران(1998) استفاده شده است. داده ها از طریق مدل معادلات ساختاری و آزمون تی گروههای مستقل بررسی و نتایج نشان می دهد که اثر مستقیم جهت گیری هدفی(372/0) و راهبردهای خودنظم بخشی(323/0) بر سازگاری دانش آموزان دختر با محیط مدرسه در سطح (01/0=p) و اثر مستقیم جهت گیری هدفی بر راهبردهای خودنظم بخشی(547/0) از نظر آماری معنی دار است نتایج ازمون تی گروههای مستقل نشان داده است که بین جنسیت دانش آموزان و نمره کلی پرسشنامه سازگاری دانش آموزان با محیط مدرسه تفاوت معناداری وجود دارد (203/2=T) علاوه بر این میانگین سازگاری دانش آموزان دختر با محیط مدرسه (23/107)، به صورت معناداری بیش تر از دانش آموزان پسر(14/96) است. جهت گیری هدفی و راهبردهای خودنظم بخشی تاثیر مثبت و معنی داری بر سازگاری دانش آموزان با محیط مدرسه دارد در مولفه سازگاری اجتماعی دانش آموزان پسر نسبت به دختران از مهارت های اجتماعی و بین فردی بهتری برخوردارند اما سازگاری تحصیلی دختران بیشتر از پسران است همچنین در مولفه های راهبردهای خودنظم بخشی نظیر پذیرش و اجرا، پسران نسبت به دختران از عملکرد بهتری برخوردارند اما در مولفه برنامه ریزی، دختران نسبت به پسران برتری دارند. پژوهش حاضر از یکسو با هدف ارائه مدل عوامل موثر بر سازگاری دانش آموزان در محیط مدرسه و از سوی دیگر، مقایسه این مدل در بین دانش آموزان دختر و پسرانجام شده است. روش تحقیق همبستگی و جامعه آماری آن را کلیه دانش آموزان مقطع متوسطه دوم شهر داراب تشکیل دادند نمونه پژوهش با استفاده از جدول نمونه گیری مورگان و روش طبقه ای نسبی انتخاب شده است ضمن اینکه برای اندازه گیری سازگاری دانش آموزان با محیط مدرسه، از پرسشنامه بیکر و سریاک (1989)، راهبردهای خودنظم بخشی از مقیاس میلر و براون (1999) و جهت گیری هدفی از پرسشنامه میدگلی و همکاران(1998) استفاده شده است. داده ها از طریق مدل معادلات ساختاری و آزمون تی گروههای مستقل بررسی و نتایج نشان می دهد که اثر مستقیم جهت گیری هدفی(372/0) و راهبردهای خودنظم بخشی(323/0) بر سازگاری دانش آموزان دختر با محیط مدرسه در سطح (01/0=p) و اثر مستقیم جهت گیری هدفی بر راهبردهای خودنظم بخشی(547/0) از نظر آماری معنی دار است نتایج ازمون تی گروههای مستقل نشان داده است که بین جنسیت دانش آموزان و نمره کلی پرسشنامه سازگاری دانش آموزان با محیط مدرسه تفاوت معناداری وجود دارد (203/2=T) علاوه بر این میانگین سازگاری دانش آموزان دختر با محیط مدرسه (23/107)، به صورت معناداری بیش تر از دانش آموزان پسر(14/96) است. جهت گیری هدفی و راهبردهای خودنظم بخشی تاثیر مثبت و معنی داری بر سازگاری دانش آموزان با محیط مدرسه دارد در مولفه سازگاری اجتماعی دانش آموزان پسر نسبت به دختران از مهارت های اجتماعی و بین فردی بهتری برخوردارند اما سازگاری تحصیلی دختران بیشتر از پسران است همچنین در مولفه های راهبردهای خودنظم بخشی نظیر پذیرش و اجرا، پسران نسبت به دختران از عملکرد بهتری برخوردارند اما در مولفه برنامه ریزی، دختران نسبت به پسران برتری دارند.

ارائه مدل ساختاری عوامل موثر بر سازگاری دانش آموزان دختر با محیط مدرسه و مقایسه آن با مدل پسران Keywords:

مدل معادلات ساختاری , , سازگاری با محیط مدرسه , اهداف پیشرفت , , راهبردهای خودنظم بخشی