آلودگی های ناشی از فلزات سنگین، به ویژه مس، از مسائل جدی زیست محیطی است که تهدیدات قابل توجهی برای سلامت انسان و اکوسیستم های طبیعی به دنبال دارد. مس به دلیل کاربرد گسترده اش در صنایع مختلف مانند معدن کاری، تولید الکترونیک و آبکاری فلزی، به راحتی وارد منابع آبی و خاکی می شود و در غلظت های بالا سمی است. به منظور حذف موثر مس از محیط های آلوده،
نانوذرات آهن صفر ظرفیتی (NZVI) به عنوان یکی از روش های نوین و مقرون به صرفه مورد توجه قرار گرفته اند.نانوذرات آهن صفر ظرفیتی به دلیل نسبت سطح به حجم بسیار بالا و خاصیت احیاکنندگی قوی، توانایی فوق العاده ای در جذب و حذف یون های مس از آب دارند. این فرآیند از چند مکانیزم اصلی بهره می برد:
احیا که در آن مس به حالت های کم تحرک تر کاهش می یابد، جذب سطحی که با استفاده از سطح گسترده نانوذرات، یون های مس جذب می شوند، و همچنین تشکیل کمپلکس های پایدار بین یون های مس و نانوذرات که پایداری حذف را افزایش می دهد. استفاده از NZVI به دلیل قابلیت
انعقاد و فلوکولاسیون و همچنین خاصیت جذب فلزات در غلظت های پایین، به عنوان یک فناوری پایدار و دوستدار محیط زیست برای حذف مس شناخته می شود. با این حال، چالش هایی همچون اکسیداسیون سریع نانوذرات و دشواری بازیابی آن ها از محیط های آبی نیز مطرح است که نیازمند تحقیق و بهبود فناوری است.این فناوری به دلیل کارایی بالا، هزینه پایین و عدم آسیب جدی به محیط زیست، پتانسیل بالایی برای استفاده در تصفیه آب های آلوده و کاربردهای صنعتی دارد و می تواند به عنوان یک ابزار موثر در کاهش آلودگی های ناشی از
فلزات سنگین مورد استفاده قرار گیرد. تحقیقات بیشتر برای بهبود پایداری و کارایی
نانوذرات آهن می تواند راهگشای چالش های موجود باشد و این فناوری را به یکی از راهکارهای اصلی برای حفظ منابع آب و محیط زیست تبدیل کند