گذار از فردیت رمانتیک، ارتقای مفهومی عشق در اشعار لویی آراگون و احمد شاملو

چکیدهپدیده مفهوم عشق، مهم ترین و برجسته ترین درون مایه ی ادبیات غنایی است که در گستره ی ادبیات ایران و جهان، زمینه ی آفرینش بزرگ­ترین شاهکارهای ادبی را فراهم آورده­است؛­ فراتر از ادبیات غنایی، مقوله ی عشق در زیرساخت کهن­ترین حماسه­های جهان، هم­چنان برجسته و چشمگیر، نقش می­آفریند؛ این در حالی است که بنیاد ادبیات عرفانی نیز بر عشق از گونه­ای دیگر نهاده شده است. در فضای ادبیات معاصر، عشق مقوله ای صرفا رمانتیک به شمار نمی­آید؛ بلکه با مولفه­هایی دیگر پیوند خورده، از مضامین سیاسی- اجتماعی برخوردار گردیده، کارایی و توانی افزون یافته است؛ احمد شاملو ازجمله شاعران جریان­ساز معاصر ایران است که به واسطه ی آشنایی با ادبیات جهان به ترجمه ی شماری از آثار دست یازیده و از روح شعری آن ها، الهام پذیرفته است. شاملو پس از آشنایی با اشعار شاعران مقاومت فرانسه به خصوص لویی آراگون به طور مستقیم از افکار و اندیشه های شعری او تاثیر پذیرفته است. نگارندگان این جستار بر این باورند که احمد شاملو در اشعار خود و به تاسی از لویی آراگون از فردیت رمانتیک گذر کرده، به تعریف متفاوتی از عشق رسیده و آن را با مولفه­های سیاسی و اجتماعی درهم آمیخته است؛ رویکرد این پژوهش، تطبیقی و روش تحقیق، مبتنی بر مکتب فرانسوی آن است. یافته ها و نتایج تحقیق، حاکی از آن است که شاملو به پیروی از لویی آراگون با «جاسپاری مناسبات دیرین عشق به مفاهیمی نو»، عشق را دستمایه ی بیان دیدگاه خود نسبت به انسان آرمانی، مقاومت در راه آزادی خواهی و ایده آلیسم سیاسی- اجتماعی قرار داده است.

گذار از فردیت رمانتیک، ارتقای مفهومی عشق در اشعار لویی آراگون و احمد شاملو Keywords:

واژگان کلیدی: ادبیات تطبیقی , پدیده مفهوم عشق , فردیت رمانتیک , احمد شاملو , لویی آراگون