بررسی رابطه ی دیالکتیکی دو عنصر رمانتیستی «تخیل» و «فردگرایی» در اشعار پرسی بیش شلی و فروغ فرخزاد

چکیدههدف مقاله­ی حاضر، قرائت تطبیقی رابطه­ی دیالکتیکی دو عنصر «تخیل» و «فردگرایی» در اشعار پرسی بیش شلی و فروغ فرخزاد با روش توصیفی-تحلیلی است. این دو مولفه در آثار شاعران رمانتیک، بسیار مورد تاکید بوده­اند و در شعر این دو شاعر نیز دارای بسامد بالایی دارند. نتایج به دست آمده، نشان می­دهد که رابطه­ای دیالکتیکی میان این دو مولفه وجود دارد که ضرورت بررسی آن را آشکار می­سازد. بررسی روابط دیالکتیکی میان پدیده­ها و مفاهیم خاستگاهی فلسفی و تاریخی قدمتی به درازای تاریخ تفکر دارد. دیالکتیک، کشف رابطه بر اساس تضادهای درونی است که از فلسفه­ی سقراط و افلاطون آغاز و در تفکر هگل به اوج خود می­رسد. در شعر شلی و فرخزاد، عنصر تخیل از درون بستری اجتماعی به حرکت در می­آید؛ اما نهایتا به امری بدل می­شود که خصلتی فردگرایانه دارد. با این­حال این بررسی نشان می­دهد که برخلاف اشعار شلی که فردگرایی و تخیل تنها یک رابطه­ی دیالکتیکی بدون سنتز نهایی را شکل می­دهند، در شعر فرخزاد، این رابطه به یک «سنتز» جدید منجر می­شود که نتیجه ی آن، تولید شاعرانه­ی نوعی «من جمعی» است.

بررسی رابطه ی دیالکتیکی دو عنصر رمانتیستی «تخیل» و «فردگرایی» در اشعار پرسی بیش شلی و فروغ فرخزاد Keywords:

واژگان کلیدی: تخیل , فردگرایی , رمانتیسم , دیالکتیک , فروغ فرخزاد و پرسی­بیش­شلی , سنتز