تحلیلی بر تنوع تدفین و سوگواری هخامنشیان در ایالت پارسه

مقوله تدفین از گذشته های دور جزء عناصر مهم فرهنگی جوامع محسوب می شده است. از طرفی شیوه تدفین در بسیاری از موارد با باورهای دینی و اندیشه های کهن پیوند یافته است. در این راستا آیین تدفین و سوگواری در جغرافیای جنوب ایران در دوران هخامنشیان که تختگاه شاهان نیز بوده از اهمیتی ویژه برخوردار است. مبادی و مبانی اندیشه های زرتشت از مولفه هایی است که در شکل بندی سوگواری و تدفین در ایالت پارسه مجال بروز یافته و دستخوش تغییراتی گردید. جستار حاضر بر اساس رویکرد توصیفی تحلیلی و با تکیه بر شواهد عینی باستان شناسی، به بررسی تنوع تدفین و عناصر سوگواری هخامنشیان در جنوب ایران پرداخته و در پی پاسخ گویی به این پرسش است که تنوع تدفین و سوگواری در ایالت پارسه متاثر از چه عواملی بوده است؟ واکاوی ها تصویر قابل تاملی از تنوع تدفین و سوگواری را در دوره مورد بحث ترسیم و سازوکارهای دینی و بومی نسبت به دو مقوله تدفین و سوگواری را بیان نموده است. یافته های پژوهش، گویای تاثیرپذیری دو مقوله یاد شده از باورهای دینی و یادمان های نیاکانی از یک سو، جغرافیای منطقه، تساهل شاهان هخامنشی و نیز شرایط مالی افراد از سوی دیگر است، که در قالب شیوه های متنوع تدفین وسوگواری مجال بروز یافته است.

تحلیلی بر تنوع تدفین و سوگواری هخامنشیان در ایالت پارسه Keywords:

هخامنشیان , تدفین , آیین زرتشتی , ایالت پارسه