بررسی رابطه کیفیت زندگی با عملکرد جنسی و امیدواری در زنان قربانی خشونت خانگی

پژوهش حاضر با هدف تعیین رابطه بین کیفیت زندگی با عملکرد جنسی و امیدواری در زنان قربانی خشونت خانگی انجام شد. پژوهش توصیفی و از نوع مطالعات همبستگی بود. جامعه آماری پژوهش حاضر شامل کلیه زنان دارای خشونت خانگی بود که تعداد آنان ۵۰ نفر بود. نمونه این پژوهش بخاطر کم بودن تعداد جامعه آماری به صورت تمام شماری بود. برای گردآوری داده ها از پرسشنامه کیفیت زندگی (کارشناسان سازمان بهداشت جهانی، ۱۹۹۶)، پرسشنامه عملکرد جنسی (روزن و همکاران، ۲۰۰۰)، پرسشنامه امیدواری (اشنایدر، ۲۰۰۰) و پرسشنامه خشونت هانگی علیه زنان (حاج یحیی، ۲۰۰۲) استفاده شد. داده های گردآوری شده با روش های آمار توصیفی، ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون چندگانه با نرم افزار آماری SPSS نسخه ۲۶ تحلیل شد. نتایج نشان داد که به ترتیب بین نمره کل کیفیت زندگی با عملکرد جنسی (۶۱/۰=r و ۰۱۰/۰>P) و امیدواری (۶۴/۰=r و ۰۰۴/۰>P) در افراد شرکت کننده در پژوهش همبستگی مثبت و معناداری برقرار است. همچنین، همبستگی میان هر یک از ابعاد سلامت جسمی، سلامت روانی، سلامت اجتماعی و سلامت محیطی با عملکرد جنسی و امیدواری در افراد نمونه مثبت و معنادار بود. تحلیل رگرسیون نیز نشان داد که کیفیت زندگی توان تبیین ۳۸ درصد واریانس نمرات عملکرد جنسی و امیدواری در زنان قربانی خشونت خانگی را داشته است.

بررسی رابطه کیفیت زندگی با عملکرد جنسی و امیدواری در زنان قربانی خشونت خانگی Keywords:

کیفیت زندگی , عملکرد جنسی , امیدواری , زنان