The mediating role of emotional and interpersonal difficulties in the relationship between defense mechanisms and suicidal ideation in mothers with mentally retarded children

مقدمه: هدف پژوهش حاضر تعیین نقش واسطه­ای دشواری­های هیجانی و بین فردی در رابطه بین سازوکارهای دفاعی و اندیشه­پردازی خودکشی در مادران دارای کودک کم توان ذهنی بود. روش پژوهش: روش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی و جامعه آماری این پژوهش شامل تمام مادران دارای کودک کم توان ذهنی در شهر اراک در پاییز و زمستان سال ۱۴۰۲ بود که از میان آن­ها به روش در دسترس ۲۷۰ نفر انتخاب شدند. ابزار پژوهش شامل پرسشنامه سازوکارهای دفاعی-۴۰ اندروز و همکاران (۱۹۹۳)؛ پرسشنامه دشواری در تنظیم هیجان گراتز و روئمر (۲۰۰۴)؛ مقیاس دشواری­های بین­فردی-۴۷ پیلکونیس و همکاران (۱۹۹۶) و مقیاس شناخت های خودکشی رود و همکاران (۲۰۱۰) بود. برای تحلیل داده­ها از روش الگویابی معادله­های ساختاری استفاده شد. یافته­ها: در پژوهش حاضر ضریب مسیر غیرمستقیم بین سازوکارهای پخته و اندیشه­پردازی خودکشی (۳۳۹/۰-=β، ۰۱/۰=P) و سازوکارهای ناپخته و اندیشه­پردازی خودکشی (۲۵۵/۰=β، ۰۱/۰=P) در سطح ۰۱/۰ معنادار بود. بحث و نتیجه گیری: دشواری­های هیجانی و بین فردی در رابطه بین سازوکارهای دفاعی و اندیشه­پردازی خودکشی در مادران دارای کودک کم توان ذهنی نقش واسطه­ای دارند. مقدمه: هدف پژوهش حاضر تعیین نقش واسطه­ای دشواری­های هیجانی و بین فردی در رابطه بین سازوکارهای دفاعی و اندیشه­پردازی خودکشی در مادران دارای کودک کم توان ذهنی بود. روش پژوهش: روش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی و جامعه آماری این پژوهش شامل تمام مادران دارای کودک کم توان ذهنی در شهر اراک در پاییز و زمستان سال ۱۴۰۲ بود که از میان آن­ها به روش در دسترس ۲۷۰ نفر انتخاب شدند. ابزار پژوهش شامل پرسشنامه سازوکارهای دفاعی-۴۰ اندروز و همکاران (۱۹۹۳)؛ پرسشنامه دشواری در تنظیم هیجان گراتز و روئمر (۲۰۰۴)؛ مقیاس دشواری­های بین­فردی-۴۷ پیلکونیس و همکاران (۱۹۹۶) و مقیاس شناخت های خودکشی رود و همکاران (۲۰۱۰) بود. برای تحلیل داده­ها از روش الگویابی معادله­های ساختاری استفاده شد. یافته­ها: در پژوهش حاضر ضریب مسیر غیرمستقیم بین سازوکارهای پخته و اندیشه­پردازی خودکشی (۳۳۹/۰-=β، ۰۱/۰=P) و سازوکارهای ناپخته و اندیشه­پردازی خودکشی (۲۵۵/۰=β، ۰۱/۰=P) در سطح ۰۱/۰ معنادار بود. بحث و نتیجه گیری: دشواری­های هیجانی و بین فردی در رابطه بین سازوکارهای دفاعی و اندیشه­پردازی خودکشی در مادران دارای کودک کم توان ذهنی نقش واسطه­ای دارند. مقدمه: هدف پژوهش حاضر تعیین نقش واسطه­ای دشواری­های هیجانی و بین فردی در رابطه بین سازوکارهای دفاعی و اندیشه­پردازی خودکشی در مادران دارای کودک کم توان ذهنی بود. روش پژوهش: روش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی و جامعه آماری این پژوهش شامل تمام مادران دارای کودک کم توان ذهنی در شهر اراک در پاییز و زمستان سال ۱۴۰۲ بود که از میان آن­ها به روش در دسترس ۲۷۰ نفر انتخاب شدند. ابزار پژوهش شامل پرسشنامه سازوکارهای دفاعی-۴۰ اندروز و همکاران (۱۹۹۳)؛ پرسشنامه دشواری در تنظیم هیجان گراتز و روئمر (۲۰۰۴)؛ مقیاس دشواری­های بین­فردی-۴۷ پیلکونیس و همکاران (۱۹۹۶) و مقیاس شناخت های خودکشی رود و همکاران (۲۰۱۰) بود. برای تحلیل داده­ها از روش الگویابی معادله­های ساختاری استفاده شد. یافته­ها: در پژوهش حاضر ضریب مسیر غیرمستقیم بین سازوکارهای پخته و اندیشه­پردازی خودکشی (۳۳۹/۰-=β، ۰۱/۰=P) و سازوکارهای ناپخته و اندیشه­پردازی خودکشی (۲۵۵/۰=β، ۰۱/۰=P) در سطح ۰۱/۰ معنادار بود. بحث و نتیجه گیری: دشواری­های هیجانی و بین فردی در رابطه بین سازوکارهای دفاعی و اندیشه­پردازی خودکشی در مادران دارای کودک کم توان ذهنی نقش واسطه­ای دارند.