ساختار نظام شهرسازی در سنجه آسیب اجتماعی شناسی(زمیولوژی)

نظریه ی آسیب اجتماعی شناسی (زمیولوژی) با نگرشی فراتر از گفتمان «بزه» و «بزهکار»، آسیب های مهم جسمانی، روانی و اقتصادی ناشی از ساختارها را مطالعه می کند و راهکارهای اصلاح و تغییر نظام کیفری و نیز راهکارهای پیشگیرانه مبتنی بر اصلاح ساختار را ارائه می دهد. علیرغم اسکان اکثریت جمعیت کشور در شهرها و نیز آثار ناشی از آسیب های حوزه شهرسازی، تحقیقی مشاهده نمی گردد که ساختار نظام شهرسازی، شامل نظام برنامه ریزی و مدیریت شهری را از منظر آسیب اجتماعی شناسی مورد مطالعه قرار داده باشد. در این نوشتار، ساختار حوزه شهرسازی بررسی شده است؛ ساختار مبتنی بر تعارض منافع سازمانی که نظام شهرسازی را در دو راهی «مقابله با تخلف» و یا «کسب درآمد» از محل مذکور قرار داده است؛ ساختار منتهی به تصویب طرح های توسعه شهری که منشا بسیاری از تخلفات منتهی به آسیب در حوزه شهرسازی شده است. رویکرد واکنش مدار قانونگذار و دستگاه های ذیربط در مقابله با تخلفات و جرائم حوزه ی شهرسازی و نیز فقدان ساز و کارهای پیشگیرانه در خصوص ساختمان های در حال احداث و در حال بهره برداری، ازجمله مهمترین علل ساختاری در نظام شهرسازی است که به ایجاد و افزایش عوامل آسیب زا همچون: حاشیه نشینی، احداث و بقای ساختمان های نا ایمن و غیراستاندارد، آلودگی هوای شهرها و نیز افزایش آسیب ها و تلفات ناشی از زلزله، سیل ، آتش سوزی و غیره در شهرها منتهی شده است. کاهش آسیب های ناشی از حوزه شهرسازی، مستلزم اصلاح ساختار حوزه مذکور است که در این نوشتار، برخی از مهمترین راهکارهای اصلاحی تبیین و پیشنهاد گردیده است.

ساختار نظام شهرسازی در سنجه آسیب اجتماعی شناسی(زمیولوژی) Keywords:

زمیولوژی , ساختار شهرسازی , تخلفات ساختمانی , آسیب , پیشگیری