بررسی تاثیر تعدیل تقویم زراعی بر بهره وری آب سیب زمینی در ایران در طولقرن بیست و یکم abstract
گرمایش جهانی یکی از مهم ترین چالش های عصر حاضر است که به افزایش تدریجی دمای متوسط کره زمین اشاره دارد. این پدیده عمدتا به دلیل افزایش غلظت گازهای گلخانه ای در جو رخ می دهد. بخش کشاورزی، به عنوان بزرگ ترین مصرف کننده آب شیرین در جهان، یکی از مهم ترین بخش های متاثر از این پدیده است. در این پژوهش تاثیر
تغییر اقلیم بر بهره وری آب
سیب زمینی در پنج ایستگاه اردبیل، همدان نوژه ،اصفهان، همدان فرودگاه و کاشان با استفاده از مدل گیاهی Aquacrop و بر اساس سناریوهای مختلف
تغییر اقلیم مورد بررسی قرار گرفت. از مدل LARS-WG ،برای تولید داده های هواشناسی بارش و دما در دوره آینده استفاده شد. صحت سنجی مدل بر مبنای شاخص های NRMSE(۱۲/۷۶-۴۶/۳۶ برای بارش، ۱۴/۵۸ - ۱/۷۰ دمای حداقل، ۲/۳۱- ۱/۲۱دمای حداکثر) و کارایی مدل (مقادیر نزدیک به یک برای تمامی متغیرها) حاکی از توانایی بالای مدل در شبیه سازی مولفه های اقلیمی در تمام ایستگاه ها بود. بررسی داده های تولید شده در بازه زمانی ۲۰۱۱ تا ۲۱۰۰ نشان داد که اکثر مدل های گردش عمومی جو افزایش بارش و دماهای کاردینال را به همراه خواهند داشت. با تعریف سناریوهای مختلف و تاریخ کاشت با تاخیرهای زمانی ۱۰ روزه شبیه سازی انجام شد در مقایسه با دوره پایه،
تغییر اقلیم باعث افزایش تبخیر - تعرق پتانسیل سالانه در ایستگاه های منتخب شد. نتایج شبیه سازی رشد و عملکرد
سیب زمینی نیز بیانگر آن است که صرف نظر از تاریخ کاشت، تعداد روزهای لازم برای تکمیل دوره مختلف رشد گیاه
سیب زمینی نسبت به دوره پایه کاهش می یابد. بر اساس میانگین خروجی های ۱۵ مدل گردش عمومی جو تحت هر یک از سناریوهای A۲، A۱B و B۱ ،تغییر اقلیم در ایستگاه های اردبیل، اصفهان و همدان نوژه، به ترتیب، ۱۳/۶- ۱/۲درصد، ۱۲/۸ - ۳/۲ درصد و ۱۳/۱- ۳/۹درصد کاهش در میزان کارایی مصرف آب را در مقایسه با دوره پایه به همراه خواهد داشت. این در حالی است که روند ثابتی در ایستگاه های همدان فرودگاه و کاشان مشاهده شد. در مجموع،
تغییر اقلیم به استثنای برخی موارد محدود، غالبا باعث ۰/۱۲ تا ۱۲/۳ درصد کاهش در میزان بهره وری آب در مقایسه با دوره پایه (۲۰۱۰- ۱۹۸۰)خواهد شد.