رژیم غذایی ماهی سارم دهان بزرگ در آب های ساحلی هرمزگان

اهداف: سارم دهان بزرگ در آب های خلیج فارس حضور دارد و جزء ترکیب صید کشورهای حاشیه خلیج فارس است. عادت های غذایی ماهیان در درک زنجیره های غذایی بین آنها مهم است. هدف پژوهش حاضر بررسی رژیم غذایی ماهی سارم دهان بزرگ در آب های ساحلی استان هرمزگان بود. مواد و روش ها: در پژوهش تجربی حاضر ۴۲۲ عدد ماهی سارم دهان بزرگ از آب های ساحلی بندرعباس جمع آوری شد. طول کل و طول چنگالی محاسبه شدند. وزن با ترازوی دیجیتال اندازه گیری و در برگه مخصوص نمونه برداری ثبت شد. جداول و نمودار با نرم افزار Excel ۲۰۰۷ رسم، تجزیه و تحلیل داده ها با آزمون های T پائولی، ضریب همبستگی پیرسون و نرم افزار SPSS ۲۰ صورت گرفت. یافته ها: کمترین طول چنگالی ۱۸سانتی متر، بیشترین طول چنگالی ۸۶سانتی متر و میانگین طول چنگالی ۵۴/۲۸۲سانتی متر بود. با افزایش طول چنگالی، وزن ماهی با مدل نمایی افزایش یافت (۰/۰۱۵۱=r؛ ۰/۰۵p<). طول و وزن ماهی، همبستگی بالایی نشان دادند (۰/۹۸r=؛ ۰/۰۵p<). بالاترین میزان شاخص معدی- بدنی در آبان و کمترین میزان آن در خرداد بود. شاخص خالی بودن معده ۶۲/۳۲ به دست آمد. ترجیح غذایی ماهیان، سخت پوستان و نرم تنان بودند. ماهی موتو، غذای اصلی این گونه و یال اسبی، ساردین پهلوطلایی، پنجزاری ماهیان، شورت ماهیان، گربه ماهی و گوازیم دم رشته ای، سایر شگ ماهیان و بزماهی غذای تصادفی محسوب شدند. نتیجه گیری: این ماهی باتوجه به شاخص خالی بودن معده، به نسبت کم خور محسوب می شود. ماهیان، سخت پوستان و نرم تنان جزء رژیم غذایی و ماهی موتو غذای اصلی آن است. سایر گونه های مصرف شده شامل یال اسبی، ساردین پهلوطلایی، پنجزاری ماهیان، شورت ماهیان، گربه ماهی و گوازیم دم رشته ای، سایر شگ ماهیان و بزماهی از غذاهای تصادفی محسوب می شوند.

رژیم غذایی ماهی سارم دهان بزرگ در آب های ساحلی هرمزگان Keywords:

Talang Queenfish , Scomberoides commersonnianus , Food Preferences , Nutritional Indices , Persian Gulf , سارم دهان بزرگ , ارجحیت غذایی , شاخص های غذایی , خلیج فارس