کارایی دو ماده بیهوشی ترکائین متان سولفانات (MS-۲۲۲) و عصاره توتون و اثر بر تغییرات فیزیولوژیک بچه ماهی استرلیاد (Acipenser ruthenus)

۳۲۵ عدد بچه ماهی استرلیاد با میانگین وزنی ۷/۰ ± ۵۴ گرم به منظور بررسی کارایی دو ماده بیهوشی MS-۲۲۲ و عصاره توتون، مقایسه پارامترهای هماتولوژی و شاخص های بیوشیمیایی تحت تاثیر غلظت بهینه مواد بیهوشی در نظر گرفته شد. غلظت mg/l ۶۰ MS-۲۲۲ و غلظت mg/l ۶۷۵ عصاره توتون، با توجه به زمان های بیهوشی و بازگشت به عنوان غلظت بهینه انتخاب شدند. تعداد گلبول قرمز، هموگلوبین و هماتوکریت در ماهیان قرار گرفته در معرض استرس دستکاری، عصاره توتون و MS-۲۲۲ کاهش معنی داری را نسبت به تیمار شاهد نشان دادند و به دنبال آن تغییر در میزان میانگین حجم یک گلبول قرمز و میانگین هموگلوبین یک گلبول قرمز بین تیمارها مشاهده شد. همچنین تفاوت معنی داری در تعداد گلبول های سفید، لنفوسیت، نوتروفیل و ائوزینوفیل بین تیمارها مشاهده شد. افزایش معنی داری در غلظت کورتیزول پلاسما بلافاصله بعد از شروع آزمایش در هر سه تیمار مشاهده شد و سپس روند کاهش را نشان داد؛ در حالیکه روند تغییرات گلوکز تنها برای بچه ماهیان قرارگرفته در معرض استرس دستکاری بدون ماده بیهوشی معنی دار بود. غلظت لاکتات نیز روند کاهشی معنی داری را برای دو تیمار استرس دستکاری و عصاره توتون نشان داد که حداکثر آن بلافاصله بعد از شروع آزمایش مشاهده شد. در مجموع باتوجه به مشاهده تغییرات کمتر در غلظت شاخص های بیوشیمیایی ماهیان بیهوش شده با MS-۲۲۲ در مقایسه با عصاره توتون، به نظر می رسد این ماده پاسخ استرسی کمتری را در بچه ماهیان استرلیاد به همراه داشته و بنابراین استفاده از آن نسبت به عصاره توتون، توصیه می شود.

کارایی دو ماده بیهوشی ترکائین متان سولفانات (MS-۲۲۲) و عصاره توتون و اثر بر تغییرات فیزیولوژیک بچه ماهی استرلیاد (Acipenser ruthenus) Keywords:

MS-۲۲۲ , Anesthesia , Sterlet , Tobacco extract , MS-۲۲۲ , stress , استرلیاد , بیهوشی , عصاره توتون , استرس