ره گیری از الگوهای معماری سنتی به منظور کاهش مصرف انرژی در معماری ساختمان های نوین اقلیم گرم و مرطوب (نمونه موردی بندرعباس)

معماری سنتی راه حل ها و شیوه هایی منطقی جهت فراهم نمودن شرایط آسایش انسان را ابداع نموده است. یکی از سمبل-های معماری پایدار، معماری سنتی ایرانی است که به موضوع های اکولوژیکی و کارایی انرژی، هم به لحاظ پایین بودن قیمت اولیه و هم به لحاظ پایین بودن قیمت جاری و کارکردی بنا، پاسخگو بوده است. در بررسی بناهای سنتی و بومی، استفاده از انرژی های تجدیدپذیر همچون جریان هوا، نور، حرارت آفتاب و ... در ساخت و سازها مد نظر سازندگان بوده است، همچنین سعی شده است تا ساخت بنا کم ترین تاثیر منفی را بر محیط زیست داشته باشد. مهم ترین نکته در معماری جدید استفاده بیش از حد از انرژی های غیرقابل تجدید(فسیلی) است که علت اصلی آن استفاده از مصالح نامناسب و حمل و نقل آنها و طراحی اشتباه بنا با استفاده از ابزار گرم کننده و خنک کننده با توجه به شرایط اقلیمی است. برای بررسی این موضوع در اقلیم گرم و مرطوب شهر بندرعباس انتخاب گردیده بود که ویژگی های معماری سنتی این شهر بیان گردید و نتایج به دست آمده نشان دهنده این امر است که این شهر قابلیت استفاده از ویژگی های معماری سنتی در طراحی ساختمان های نوین از قبیل استفاده از بادگیر به عنوان مکمل سیستم خنک کننده ساختمان, قرار دادن بازشوها در دیواره های شمالی-جنوبی در جهت وزش باد, قرارگیری ساختمان ها یه صورت متراکم و ... را دارد.

Keywords:

معماری سنتی , کاهش مصرف انرژی , معماری جدید , بندر عباس