نقش میانجی انگیزه یادگیری در رابطه بین ادراک از مربیگری مدیر و خودکارآمدی شغلی کارکنان

پژوهش حاضر با هدف تعیین نقش میانجی انگیزه یادگیری در رابطه بین ادراک از مربیگری مدیر و خودکارآمدی شغلی کارکنان به روش توصیفی از نوع همبستگی اجرا شد. جامعه آماری پژوهش متشکل از کلیه کارکنان ادارات آموزش و پرورش شهر اصفهان به تعداد ۷۰۰ نفر بود که از بین آنها با استفاده از جدول کرجسی و مورگان (۱۹۷۰) و به روش نمونه گیری غیر تصادفی از نوع در دسترس سهمیه ای تعداد ۲۴۸ نفر برای شرکت در پژوهش حاضر انتخاب شدند. ابزارهای مورد استفاده شامل سه پرسشنامه »مربیگری مدیر« گرانت و کاواناک (۲۰۰۷) با ۱۲ گویه ، »انگیزه یادگیری « گاگلیلمینو (۱۹۷۷) با ۲۱ گویه و خودکارآمدی شغلی ریگز و نایت (۱۹۹۴) با ۳۱ گویه بود که پایایی پرسشنامه نیز با استفاده از ضریب آلفای کرونباخ به ترتیب ۷۹/۰، ۸۷/۰ و ۸۴ /۰ محاسبه شد. روایی صوری نیز توسط تعدادی از پاسخگویان و روایی محتوایی توسط مراجعه به صاحب نظران تایید شد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از از روش آمار توصیفی و آمار استنباطی (آزمون های ضریب همبستگی پیرسون و مدل معادلات ساختاری ) انجام شد. نتایج نشان داد که انگیزه یادگیری رابطه مربیگری مدیر و خودکارآمدی شغلی کارکنان را میانجیگری کرده است . همچنین نتایج نشان داد که بین مربیگری مدیر و انگیزه یادگیری و ابعاد آنها با خودکارآمدی شغلی و بین مربیگری مدیر و ابعاد آن با انگیزه یادگیری رابطه وجود دارد.

نقش میانجی انگیزه یادگیری در رابطه بین ادراک از مربیگری مدیر و خودکارآمدی شغلی کارکنان Keywords:

مربیگری مدیر , انگیزه یادگیری , خودکارآمدی شغلی