رویداد غدیر از منظر تاریخ نگاران و حدیث شناسان از مسلمات تاریخ است و در منابع معتبر فریقین به تواتر روایت شده است. اما درباره «پیام غدیر» در بین متکلمان اختلاف نظر وجود دارد. شیعیان براین باورند که رسول خدا امیرمومنان× را در این روز به جانشینی پس از خود برگزیده است؛ اما مذاهب سنی مسلک، رسول خدا را تنها پیام آور دوستی امیرمومنان× در غدیر می دانند و شبهات زیادی پیرامون آن مطرح کرده اند. از جمله مدعی اند که برداشت شیعیان مخالف با برداشت امیرمومنان× از غدیر است و آن حضرت از این رویداد، جانشینی و
امامت الهی را برداشت نکرده بلکه آن را دلیل بر لزوم دوست داشتن خود می پنداشته است. این نوشتار در پی آن است که این حقیقت را از کلام و دیدگاه برترین فرد عالم که خود محور اصلی این واقعه بوده، بررسی نماید. یافته های این پژوهش با استفاده از مستندات روایی و تاریخی معتبر و به روش تحلیلی و توصیفی این مساله را ثابت می کند که امیرمومنان× پیش و پس از
خلافت ظاهری؛ در زمان حیات رسول خدا، در سقیفه، شورای تعیین خلیفه، در مسجد کوفه، با احتجاج به حادثه غدیر، به الهی بودن مقام
امامت و منصوب بودن خویش از جانب پروردگار اصرار داشته و حتی منکران را نکوهش و گاهی نفرین کرده است.