بررسی اثر نانوذره اکسید آهن پوشش دهی شده با گلوکز و کنژوگه شده با سافرانال روی زنده مانی و بیان ژن ها در سلول های رده سرطان کبد

مقدمه: نرخ بالای ابتلا و تلفات ناشی از سرطان کبد نگرانی های فراوانی درباره میزان اثربخشی درمان های کنونی ایجاد کرده است. این مطالعه با هدف ساختن نانوذره اکسید آهن پوشش دهی شده با گلوکز و کنژوگه شده با سافرانال و بررسی اثر آن روی زنده مانی و بیان ژن های کاسپاز ۸، کاسپاز ۹، p۵۳ و CAD در سلول های رده سرطان کبد انجام پذیرفت. مواد و روش­ها: سلول های رده سرطان کبد به مدت ۲۴ ساعت با غلظت های مختلف نانوذره تیمار شدند و اثر نانوذره بر زنده مانی سلول ها با استفاده از آزمایش ام تی تی تعیین گردید؛ پس از محاسبه درصد مهاری غلظت های مختلف نانوذره، سلول ها با غلظت نیمه مهاری تیمار شدند، محتوی آر ان ای همه آنان استخراج گردید، مولکول دی ان ای مکمل سنتز شد و میزان بیان ژن ها با آزمایش Real-Time PCR بررسی گردید. یافته ­های پژوهش: نانوذره سافرانال در غلظت های بالاتر از ۵/۶۲ میکروگرم/میلی لیتر سبب کاهش چشمگیر میزان زنده مانی سلول های سرطانی شد؛ همچنین غلظت نیمه مهاری نانوذره برای سلول های رده سرطان کبد و سلول های غیرسرطانی به ترتیب ۲۷۷ و ۴۵۸ میکروگرم/میلی لیتر بود که نشان دهنده آثار سایتوتوکسیک قوی تر نانوذره بر سلول های سرطانی بود. مشاهده شد که تیمار سلول ها با سافرانال سبب افزایش معنی دار بیان ژن های کاسپاز ۸، کاسپاز ۹، p۵۳ و CAD به میزان به ترتیب ۲۷/۴، ۰۹/۲، ۹۲/۳ و ۷۶/۱ برابری در سلول های رده سرطان کبد می شود. بحث و نتیجه گیری: بر اساس نتایج این مطالعه، القای آپوپتوز را می توان به عنوان سازوکار اصلی ضدسرطانی نانوذره Fe۳O۴@Glu-Safranal در نظر گرفت که در پاسخ به آسیب های سلولی مستقیم یا ناشی از ایجاد استرس اکسیداتیو توسط نانوذره رخ می دهد.

بررسی اثر نانوذره اکسید آهن پوشش دهی شده با گلوکز و کنژوگه شده با سافرانال روی زنده مانی و بیان ژن ها در سلول های رده سرطان کبد Keywords:

Apoptosis , Caspase , Liver cancer , Safranal , سافرانال , سرطان کبد , آپوپتوز , کاسپاز