مقاله حاضر از نوع توصیفی و از لحاظ گردآوری اطلاعات از نوع کتابخانه ای است که با توجه به نظرات اندیشمندان این عرصه به رشته تحریر در آمده است. هدف از نگارش این پیشرفت تحصیلی دانش اموزان از طریق تعاملات میان معلمان و دانش اموزان میباشد. بدون شک محبت و همدلی
معلم ها تنها روی احساس تعلق و علاقه متقابل دانش آموزان موثر نیست بلکه تحقیقات نشان می دهد احساس مثبت و خوشرویی
معلم تاثیر مستقیمی بر موفقیت تحصیلی دانش آموزان نیز دارد. پژوهش های گسترده ای در این زمنیه انجام شده و هر یک از آنها بعدی از ابعاد این همدلی و اشتیاق را در کلام و رفتار
معلم ها نشان می دهد از جمله این بررسی ها (۲۰۱۵) در دانشگاه های کشور فنلاند نشان می دهد رفتار مثبت و سازنده
معلم به مراتب نقش مهم تری در موفقیت تحصیلی دانش آموزان ایفا می کند و حتی بیش از امکانات آموزشی و کمک درسی و حتی اندازه کلاس و تعداد شاگردان روی یادگیری دانش آموزان موثر است.این نتایج به خوبی بیان می کند که تاثیر منش و روش
معلم ها بر ذهن و قلب دانش آموزان تا چه میزان مهم و حیاتی است و حتی می تواند برایمان روشن کند که چرا حتی در خاطرات دورمان، می توانیم نمونه هایی را پیدا کنیم که علیرغم کمبود امکانات آموزشی یا زندگی در نقطه ای محروم، در درس ها موفق بوده ایم و یا بالعکس با وجود برخورداری از امکانات تحصیلی مناسب، یادگیری و موفقیت لازم را به دست نیاورده ایم. همچنین نتایج این مجموعه از پژوهش ها نشان می دهد به خصوص نقش
معلم در برخورد مثبت و سازنده با دانش آموزان پایه های اول تا سوم ابتدایی در شکل گیری اعتماد به نفس، باور به توانایی و حتی تعیین اهداف زندگی در کودکان موثر است. به عبارت دیگر تعامل مثبت با
معلم در سال های اول دبستان بیش از هر عامل دیگری بر موفقیت تحصیلی دانش آموزان موثر است. حتی نتایج این تحقیق پا را فراتر می گذارد و مدعی می شود که اثر رابطه مثبت با
معلم حتی در برخورد با بدرفتاری همکلاسی ها نیز موثر است و دانش آموزانی که از ارتباط بهتر و نزدیک تری با
معلم برخوردار هستند بهتر می توانند با فشار روحی ناشی از بدرفتاری سایر همکلاسی ها یا حتی انزوا و تنهایی بین همسالان خود کنار بیایند.