بررسی تاثیر دو نوع تمرین ترکیبی بر عملکرد جسمانی و ترکیب بدنی زنان دیابتی نوع دو مبتلا به نوروپاتی محیطی

زمینه و هدف: نوروپاتی محیطی، از شناخته ­شده‫ترین عوارض عروق کوچک در دیابت است که به دلیل اختلال در عملکرد حس عمقی سیستم حسی- پیکری منجر به کاهش تعادل، قدرت و استقامت عضلانی می­گردد. هدف از مطالعه حاضر تعیین تاثیر دو نوع برنامه تمرین ترکیبی (هوازی- مقاومتی) بر عملکرد جسمانی و ترکیب بدنی زنان دیابتی نوع دو مبتلا به نوروپاتی محیطی بود. روش کار: در این پژوهش نیمه تجربی، تعداد ۳۳ زن مبتلا به نوروپاتی دیابتی به سه گروه (دو گروه تجربی و یک گروه کنترل) تقسیم شدند. گروه­ های تجربی به مدت ۱۲ هفته، ۳ جلسه در هفته تمرینات ترکیبی هوازی- مقاومتی را با حجم و شدت­ های مشخص اجرا کردند. برنامه تمرینی گروه ۱: تمرین مقاومتی شامل ۴ تا ۵ حرکت با ۲ تا ۳ ست ۱۲-۱۰ تکراری و تمرین هوازی اینتروال شامل ۷۰- ۵۵ درصد ضربان قلب بیشینه به مدت ۳۰ تا ۴۵ دقیقه؛ گروه ۲: تمرینات مشابه گروه اول با این تفاوت که تمرین مقاومتی ۸ تا ۱۰ حرکت انجام شد و تمرین هوازی به مدت ۱۵ تا ۲۲ دقیقه بود. گروه کنترل در هیچ برنامه تمرینی شرکت نکردند. از تمامی آزمودنی­ ها قبل و بعد از مداخله، آزمون‫های عملکرد جسمانی و ترکیب بدنی انجام و یک نمونه خون گرفته شد. داده ­ها با روش آماری آنووا با اندازه گیری مکرر و آزمون تعقیبی بونفرونی با سطح معنی­ داری ۰/۰۵≥p تحلیل شدند . یافته­ ها: نتایج نشان داد که تعادل پس از ۱۲ هفته تمرین در گروه تجربی دو در مقایسه با گروه تجربی یک و کنترل، بهبود معنی‫داری داشت (۰/۰۵>p). همچنین قدرت بیشینه، استقامت عضلانی اندام تحتانی و حداکثر اکسیژن مصرفی در گروه های تجربی یک و دو نسبت به گروه کنترل، افزایش معنی­ داری یافت (۰/۰۵>p). اما در شاخص خونی (قندخون ناشتا، HbA۱C، انسولین، مقاومت به انسولین)، شاخص توده بدنی، وزن، دور کمر و درصد چربی بدن بین گروه ها تفاوت معنی‫داری دیده نشد. نتیجه­ گیری: تمرینات ترکیبی (هوازی- مقاومتی) با دو حجم متفاوت می­تواند موجب بهبود عملکرد جسمانی و ترکیب بدنی در بیماران نوروپاتی دیابتی گردد. اما تمرینات ترکیبی با غالب مقاومتی، تاثیر بیشتری را نشان می دهد. لذا به بیماران نوروپاتی دیابتی توصیه می­گردد در صورت نداشتن محدودیت به منظور کنترل پیشرفت بیماری و بهبود شاخص­های عملکردی از برنامه­ های ترکیبی با غالب مقاومتی استفاده نمایند.

بررسی تاثیر دو نوع تمرین ترکیبی بر عملکرد جسمانی و ترکیب بدنی زنان دیابتی نوع دو مبتلا به نوروپاتی محیطی Keywords:

Combined Exercise , Physical Function , Body Composition , Type ۲ Diabetes , Peripheral Neuropathy , تمرین ترکیبی , عملکرد جسمانی , ترکیب بدنی , دیابت نوع ۲ , نوروپاتی محیطی