رابطه معماری و طبیعت با تاثیر ازفرهنگ شهرنشینی و بررسی بومی گرایی

ازدیرباز تاکنون برمساله ارتباط با طبیعت دوجواب متفاوت یافت شده است که هردو به نحوی همیشه درست وصادق بودهاند معابد یونان باستان دراغوش طبیعت اما با چهره ای متمایز با آن ساخته شده اند خانه های خود را درامتداد و هماهنگ با توپوگرافی ها وبرروی تپه ها و کوه های کم ارتفاع می ساختند آنها ازقوانین طبیعت دراستفاده حداقل انرژی و جلوگیری ازاتلاف آن بهره می بردند آنها نسبت به دید ومناظر سکونتگاه های خودبه اماکن مقدس بسیارحساس بودند خاستگاه اتحاد بین معماری و طبیعت ریشه درتفکرژاپنی دارد برعکس شیوه انسان غربی که درون و بیرون را متفاوت میداند انسان ژاپنی را واحدی تلقی می کند که شامل باغ و مسکن اوست و برای بیرون رفتن ازخانه انسان ازمرزی نمی گذرد باپیشرفت علم و صنعت هرروز بیشتر می اموزیم که درزمینه های مختلف بهتری را میتوان ازطبیعت انتظار داشت بهترین شرایط زیست و شایدبهترین ساختمان روش پژوهش کیفی و روش گرداوری اطلاعات ازطریق کتابخانه جمع اوری شده است نتایج پژوهش نشان میدهد که معماری بومی دو گونه پیونداساسی را محترم شمارد ازیک طرف پیوند بامحیط فرهنگی یا سلسله ارزشهای فرهنگی با سلسله رفتارهای فرهنگی و با سلسله قوانین ضمنی جاری آنان و ازطرف دیگر پیوند با محیط طبیعی یا مجموعه داده هایی که سرزمین به انسان عرضه میدارد دراین پیوند داده هایی وجود دارد که هم ابزاری فکری اند و هم ابزارکابردی رنگ اندازه و تناسب اند و هم مصالح و اجزا و عناصرساختمانی

Keywords:

شهرهای معاصر , معماری و طبیعت , فرهنگ شهرنشینی , بومی گرایی