بررسی نقش واسطه ای ناگویی خلقی در رابطه بین طرحواره های هیجانی با گرایش به اعتیاد در نوجوانان

هدف از انجام این پژوهش بررسی نقش واسطه ای ناگویی خلقی در رابطه بین طرحواره های هیجانی با گرایش به اعتیاد در نوجوانان بود. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه دانش آموزان مقطع متوسطه دوم شهر شیراز در نیمسال دوم سال تحصیلی ۱۴۰۲- ۱۴۰۳ بود. جهت انجام پژوهش تعداد ۳۰۰ نفر از آن ها با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند و به پرسشنامه های گرایش به مصرف مواد مخدر موسوی و همکاران، طرحواره های هیجانی لیهی و ناگویی خلقی تورنتو پاسخ دادند. داده های به دست آمده با استفاده از نرم افزار SmartPLS تحلیل شد و با روش تحلیل مسیر به بررسی فرضیه های پژوهش پرداخته شد. طرحواره های هیجانی از طریق افزایش ناگویی خلقی باعث افزایش معنادار گرایش به اعتیاد در نوجوانان می شود. نتایج مسیر مستقیم نیز حاکی از تایید شدن فرضیه ها داشت. طرحواره های هیجانی به طور معناداری باعث افزایش ناگویی خلقی در نوجوانان می شود. ناگویی خلقی به طور معناداری باعث افزایش گرایش به اعتیاد در نوجوانان می شود. طرحواره های هیجانی به طور معناداری باعث افزایش گرایش به اعتیاد در نوجوانان می شود. بنابراین توجه به ارتباط فرزندان با والدین و همچنین ارزیابی عوامل روانشناختی فردی نظیر طرحواره های هیجانی و ناگویی خلقی می تواند به ریشه یابی و در نتیجه پیشگیری از گرایش نوجوانان به اعتیاد کمک کند.

بررسی نقش واسطه ای ناگویی خلقی در رابطه بین طرحواره های هیجانی با گرایش به اعتیاد در نوجوانان Keywords:

نوجوانان , گرایش به اعتیاد , , طرحواره های هیجانی , ناگویی خلقی