آموزش بین رشته ای به عنوان رویکردی نوین در آموزش و پرورش، به ترکیب و هم افزایی علوم و رشته های مختلف می پردازد تا به دانش آموزان و دانشجویان دیدگاه وسیع تری نسبت به مسائل پیچیده و چندبعدی دنیای واقعی ارائه دهد. این رویکرد نه تنها به توسعه مهارت های حل مسئله کمک می کند، بلکه توانمندی های تفکر انتقادی و خلاقانه را نیز در دانش آموزان تقویت می کند. با توجه به پیچیدگی های مسائل معاصر، از جمله تغییرات اقلیمی، بحران های اجتماعی و فناوری های نوین، نیاز به رویکردهای
آموزشی چندبعدی بیش از پیش احساس می شود.تحول
آموزشی در سطح جهانی از جمله چالش ها و فرصت های موجود در عرصه تعلیم و تربیت است که آموزش بین رشته ای می تواند نقش بسزایی در آن ایفا کند. این نوع آموزش به دانش آموزان و دانشجویان این امکان را می دهد که مفاهیم و مهارت ها را از چندین زاویه مختلف بررسی کنند و به این ترتیب به درک عمیق تری از مسائل و پدیده ها دست یابند. علاوه بر این، آموزش بین رشته ای موجب تقویت توانایی های ارتباطی و همکاری در تیم ها می شود که در دنیای کاری و اجتماعی امروزی اهمیت ویژه ای دارد.در این مقاله، تاثیر آموزش بین رشته ای بر
تحول آموزشی از جنبه های مختلفی چون افزایش کارایی فرآیند یادگیری، ارتقاء تفکر انتقادی، و بهبود مهارت های حل مسئله بررسی خواهد شد. همچنین، چالش ها و موانع اجرایی این رویکرد در محیط های
آموزشی و راهکارهای غلبه بر آنها تحلیل می شود. به طور خاص، مقاله به این نکته می پردازد که چگونه آموزش بین رشته ای می تواند با ارائه راه حل های نوآورانه و ارتقاء دیدگاه های علمی و عملی، روند تحولات
آموزشی را در سطوح مختلف تسریع کند.این تحقیق با هدف شناسایی مزایا و چالش های استفاده از رویکردهای بین رشته ای در نظام های
آموزشی و تحلیل تاثیرات آن بر کیفیت و اثربخشی فرآیند یادگیری و تدریس، در نظر دارد تا راهکارهای عملی و استراتژیک برای پیاده سازی موفق این روش در محیط های
آموزشی ارائه دهد.