معماری در تلاطم بوم گرایی و جهانی شدن

آغازهزاره سوم وورود به عصردنیای چندجهانی سبب شده تا دنیای ما به سمت وحدت و یکپارچگی حرکت کند که به تعبیری دیگربادرهم شکستن مرزهای محدود به زمان و مکان فرایند جهانی شدن یا همبستگی تفاوت ها راپدیداورده است دراین بین معماری معاصر بدنبال یافتن جایگاهی برای نمایان ساختن خلاقیت ها و ایجادترکیبات متنوع ازدیدگاه های متفاوت میان مفاهیم بومی و جهانی درحرکت است اما حاصل فرایند جهانی شدن درمعماری بومی کشور ما با الگوبرداری های ناشیانه ازتئوری های وارداتی و کاربرد نااگاهانه تکنولوژی بدست آوردن نقشه های کلیشه ای و تخریب محیط زیست و عدم اسایش انسانها شدهاست و ادامه این روند باعث مخدوش شدن عقبه معماری و شهرسازی ما و نیز احساس بی ریشگی وانزوا خواهد شدلذا با شناخت مفهوم جهانی شدن و عدم مقاومت دربرابر آن و نیز شناخت عناصرمعماری بومی ایران زمین میتوان هوشمندانه ازنابودی این معماری اصیل جلوگیری کرد دراین مقاله سعی براین است که به پاسخ این سوال برسیم که چگونه عنصریا عناصری ازمعماری بومی ما قابلیت همه گیرشدن یا جهانی شدن را دارند؟ برای نیل به این منظور نشان میدهیم که بایدهمگام با بهره مندی ازمواهب توسعه و پیشرفت صنعتی و تکنولوژی با احترام به مقوله های قومی و محلی هماهنگ تر با طبیعت و درجهت حفظ محیط زیست خود عمل نموده و شرایط افرینش و خلاقیت نوینی را درروند جهانی شدن بادرنظرداشتن الگوهای معماری بومی خود ایجاد نماییم و نهایتا به وحدت برسیم