تجربه کوچ و انعکاس آن در شعرهای عامیانه بختیاری

این مقاله در صدد پاسخ دادن به این پرسش هاست که تجربه کوچ چه تاثیری بر شعر بختیاری داشته است و اینکه این اشعار چگونه دنیای درون و بیرون یک ایلیاتی کوچنده را تعبیر و تفسیر می کند. در این جستار تلاش شده است تا آن بخش از وجوه صوری و محتوایی شعر بختیاری که از تجربه بزرگ و محوری کوچ شکل گرفته است تحلیل و بررسی شود و وجوه فلسفی و زیبایی شناختی این تجربه از خلال ابیات و سروده های عامیانه بازنمایی و تبیین گردد. مبنای نظری این پژوهش بر اساس کتاب هنر به­مثابه تجربه نوشته جان دیویی شکل گرفته است که در آن از دو گونه تجربه نام می­برد: «تجربه منقطع» و «تجربه کامل». در این نوشتار، به این مسئله پرداخته شده است که تجربه کوچ تجربه­ای است که هر سال در فرمی نظام­مند و آیینی تکرار می­شود و تجربه­ای کامل را شکل می­دهد. حاصل آنکه این تحقیق نشان می دهد که تجربه کوچ به­عنوان یک تجربه محوری و بزرگ، چگونه ذهن و عین انسان کوچنده را به­شدت تحت تاثیر قرار می دهد؛ به­طوری که شعر عامیانه بختیاری، هم از حیث فرم و هم از نظر محتوا، تحت تاثیر تجربه کوچ شکل گرفته و بدین ترتیب دنیای ذهنی و نظام معرفتی و زیبایی شناختی انسان کوچنده را در فرمی کلی تر به شیوه زندگی او پیوند داده است.

تجربه کوچ و انعکاس آن در شعرهای عامیانه بختیاری Keywords:

Poetic experience , Experience of migration , Bakhtiari folk poetry , تجربه شاعرانه , تجربه کوچ , شعر عامیانه بختیاری