شعر و شاعری از دیدگاه سنایی

در این مقاله، اندیشه های سنایی درباره شعر و شاعری در چهار مقوله تعریف، خاستگاه، نقد شعر و نیز پیوند و نسبت شعر و شرع بررسی شده است. سنایی در تعریف یا برداشت خود از شعر با عنصر «تخییل» مخالفت می ورزد و آن را در برابر « تحقیق» قرار می دهد. وی معتقد است که تابعه یا روح الامین، شعر را به دل شاعر تلقین می کند. تلقین تابعه، شعر را «تخییلی» و الهام روح الامین، شعر را «تحقیقی» می کند. سنایی در اشعار خود، گاه بین شعر و شرع، تضاد و بیگانگی و گاه همسویی دیده است. وی در آثار خود به نقد شعر و انتقاد از شاعران نیز پرداخته است. عواملی که باعث می شود سنایی زبان به انتقاد بگشاید، متعدد است که مهمترین آنها عبارت است از: سرقت ادبی، عوام زدگی شاعران و پوستینگی و بی مغزی بعضی اشعار.