موسیقی بیرونی در شعر م. سرشک « محمدرضا شفیعی کدکنی »

وزن، که وجود نوعی نظم درکلام است و سبب خیال انگیزی هرچه بیشتر آن می شود از ضروریات شعر است. با وجود کوششی که امروزه برای حذف آن و ترویج شعر منثور صورت گرفته است، همچنان ذوق فارسی زبانان تمایل خود را به شعر موزون حفظ کرده است. م. سرشک - شفیعی کدکنی - در مباحث نظری معتقد است: «شعر تجلی موسیقایی زبان است.» این گفته بیانگر این  است که وزن از ارکان اصلی شعر شفیعی است. با توجه به این فرضیه،  هدف مقاله بررسی و تحلیل موسیقی بیرونی یا وزن در  اشعار نیمایی او است. برای پژوهش مورد نظر صد نمونه از اشعار نیمایی شاعر به ترتیب از نیمه اول کتاب «هزاره دوم آهوی کوهی» بررسی، و نتایج آن با استفاده از فن تحلیل اطلاعات ارائه شده است. از جمله نتایج به دست آمده این است که شفیعی، به رعایت قواعد و ضوابطی ملزم است که نیما در شعر بنیان نهاد اما در عین حال به ابتکارهایی دست زده است. او در انتخاب نوع وزن هیچ تعمدی ندارد. گرایش او غالبا به وزنهای رمل و مضارع است، اوزانی  که حافظ و سعدی و مولانا بیشترین و نابترین غزلهای خود را در آن وزنها سروده اند. وقف و سکونها و استفاده از هجاهای کوتاه و بلند در شعر او بسیار دقیق و حساب شده و دارای تاثیر بسزایی در القای عواطف و معانی است.

موسیقی بیرونی در شعر م. سرشک « محمدرضا شفیعی کدکنی » Keywords:

Key words: M. Sereshk , music , meter , Shafii Kadkani , today poem. , کلیدواژه : م. سرشک , موسیقی , وزن شعر , شفیعی کدکنی , شعر امروز.