سیویلیکا را در شبکه های اجتماعی دنبال نمایید.

آثار معاطات در عقود و ایقاعات و ادله ی صحت و عدم صحت بیع معاطاتی

Publish Year: 1403
Type: Journal paper
Language: English
View: 42

This Paper With 19 Page And PDF Format Ready To Download

Export:

Link to this Paper:

Document National Code:

JR_CSJLP-6-2_009

Index date: 30 December 2024

آثار معاطات در عقود و ایقاعات و ادله ی صحت و عدم صحت بیع معاطاتی abstract

معامله معاطاتی یکی از مسائل مهم فقهی و ضروری است که بین مردم متداول بوده و از بحث های مبتلا به جامعه انسانی می باشد و آشنایی با آن و رعایت احکام فقهی در آن گامی به سوی اقتصاد جامعه برداشته می شود. بیع ممکن است با استعمال صیغه بیع وگفتن ایجاب و قبول انجام گیرد یعنی بایع ایجاب را با تلفظ بعت ومشتری قبول خویش را با استفاده از قبلت وامثال آن انشاء نماید ونیز ممکن است که طرفین علیرغم توانایی بر استعمال صیغه ی مذکور بدون استعمال آن به داد وستد کالا بپردازند. به قسم اخیر معاطات گفته می شود و در این بیع نیز مانند بیع لفظی «تملیک عین مقابل عوض معلوم صورت می گیرد» ودر نتیجه، تعریف یاد شده شامل بیع لفظی وهم بیع معاطاتی است. شهید ثانی در مسالک آورده است که هر معامله ای که صیغه خاصی نداشته باشد خواه تراضی حاصل شده ناشی از فعل یا قول باشد داخل در عقود قولی خواهد بود. قول به عدم صحت این بیع درمیان فقهای متقدم امامیه طرفداران نسبتا زیادی داشته اما به مرور زمان از میزان آنها کاسته شده به نحوی که شاید امروزه نتوان برای آن طرفدارانی یافت. قائلان به صحت وانعقاد بیع معاطات به دلایلی چون کتاب، سنت، اجماع وقاعده رفع حرج استناد کرده اند. امروزه کمتر فقیهی است که در عقود معاوضی برای معاطات اثری قائل نباشد، ازنظر حقوقی نیز تفاوتی درنحوه اعلام اراده با لفظ یا غیر لفظ ایجاب وقبول وجود ندارد. برخلاف بحث معاطات در عقود معاوضی این موضوع در عقد نکاح همچنان بحث روز است. شهیدثانی نیز مانند مشهور فقها برای معاطات درعقد نکاح اثری قائل نیستند بلکه دراین خصوص اجماع وجود دارد. قانون مدنی نیز متاثر ازنظر مشهور فقهی لفظی بودن ایجاب وقبول رادر عقد نکاح شرط دانسته است. معامله معاطاتی یکی از مسائل مهم فقهی و ضروری است که بین مردم متداول بوده و از بحث های مبتلا به جامعه انسانی می باشد و آشنایی با آن و رعایت احکام فقهی در آن گامی به سوی اقتصاد جامعه برداشته می شود. بیع ممکن است با استعمال صیغه بیع وگفتن ایجاب و قبول انجام گیرد یعنی بایع ایجاب را با تلفظ بعت ومشتری قبول خویش را با استفاده از قبلت وامثال آن انشاء نماید ونیز ممکن است که طرفین علیرغم توانایی بر استعمال صیغه ی مذکور بدون استعمال آن به داد وستد کالا بپردازند. به قسم اخیر معاطات گفته می شود و در این بیع نیز مانند بیع لفظی «تملیک عین مقابل عوض معلوم صورت می گیرد» ودر نتیجه، تعریف یاد شده شامل بیع لفظی وهم بیع معاطاتی است. شهید ثانی در مسالک آورده است که هر معامله ای که صیغه خاصی نداشته باشد خواه تراضی حاصل شده ناشی از فعل یا قول باشد داخل در عقود قولی خواهد بود. قول به عدم صحت این بیع درمیان فقهای متقدم امامیه طرفداران نسبتا زیادی داشته اما به مرور زمان از میزان آنها کاسته شده به نحوی که شاید امروزه نتوان برای آن طرفدارانی یافت. قائلان به صحت وانعقاد بیع معاطات به دلایلی چون کتاب، سنت، اجماع وقاعده رفع حرج استناد کرده اند. امروزه کمتر فقیهی است که در عقود معاوضی برای معاطات اثری قائل نباشد، ازنظر حقوقی نیز تفاوتی درنحوه اعلام اراده با لفظ یا غیر لفظ ایجاب وقبول وجود ندارد. برخلاف بحث معاطات در عقود معاوضی این موضوع در عقد نکاح همچنان بحث روز است. شهیدثانی نیز مانند مشهور فقها برای معاطات درعقد نکاح اثری قائل نیستند بلکه دراین خصوص اجماع وجود دارد. قانون مدنی نیز متاثر ازنظر مشهور فقهی لفظی بودن ایجاب وقبول رادر عقد نکاح شرط دانسته است.

آثار معاطات در عقود و ایقاعات و ادله ی صحت و عدم صحت بیع معاطاتی Keywords: