چکیده در جهان امروزی
توریست و گردشگری یکی از ارکان اصلی توسعه به شمار می آید.اهداف ناشی از رعایت اصول گردشگری و انجام وظایف و تکالیف
توریست ها ایجاب می کند که حقوق گردشگری به دقت مورد مطالعه واقع شود و با نگاهی علمی و تخصصی مورد استفاده قرار گیرد.در حال حاضر اغلب کشورهای جهان در رقابتی تنگاتنگ و نزدیک در بهره گیری از توانمندی های کشور خود هستند تا بتوانند سهم بیشتری از درآمد ناشی از صنعت گردشگری و جذب
توریست را به خود اختصاص دهند.در این میان ممکن است جرایمی بر علیه این افراد اتفاق بیفتد که در بزه دیدگی
توریست ها می توان به عوامل موجود در خود
توریست بیگانه و عوامل موجود در جامعه میزبان اشاره کرد. قانون آیین دادرسی کیفری در
ایران نیز تامین کننده آزادی ها و حقوق اساسی افراد بوده و در نظام عدالت اجتماعی نماد رعایت حقوق وآزادی های افراد محسوب می گردد به نحوی که دکترین حقوق همیشه در بررسی رعایت حقوق آزادی های افراد این قانون را مالک و مبنا جهت سنجش میزان پای بندی به حقوق افراد تلقی می کنند. در این قانون که جدال بین حق بر امنیت و امنیت بر حق بوده هنر سیاست گذاران جنایی در خصوص
توریست های غیر مسلمان نیز باید در تعادل بخشیدن بین حقوق بزهکار و
بزه دیده نمود پیدا کند به صورتی که با مشخص نمودن برقراری یک عدالت قابل قبول ازمعیارهای دادرسی منصفانه نیز برخوردار گردد.دادرسی منصفانه از نظر محدوده مفهومی و زمانی شامل تمامی مراحل آیین دادرسی کیفری از کشف جرم تا اجرای حکم به حساب می آید. الزم به ذکر است حقوقی که برای
بزه دیده که در موضوع این مقاله
توریست هایغیر مسلمان هستند در قانون آئین دادرسی کیفری به رسمیت شناخته شدهاست؛ در حالتی میتواند برای صاحبان آن ارزشمند باشد که حقوق و ضمانت اجراینقض آنها هم پیشبینی شده باشد. به عبارتی، دادرسی زمینه اجرایی شدن حقوق ماهوی را فراهم کند و بدون آن تنها با یک سلسله حقوقی که بر روی کاغذآمدهاست، روبرو خواهیم بود.