نقد و بررسی فرایند واژه گزینی و اشکال آن در نیایش های امام رضا (ع)

آثاری که از خاندان اهل بیت پیامبر(ص) در میان ما به ودیعه نهاده شده، از برجسته ­ترین و زیباترین متون در هر عصر و زمانی به ­شمار می ­رود؛ بنابراین می ­طلبد هر یک از پژهشگران به فراخور توان علمی خود به کشف زیبایی­ ها و بیان جنبه ­های متعدد این میراث بزرگ اسلامی بپردازند. از آنجا که واژگان سهم بسیاری در شناخت سبک نویسنده، ارزیابی صناعت و فصاحت متن ادبی و شناخت اندیشه ­ها و مضامین درونی و پنهانی متن دارند، واکاوی آن­ ها به­ عنوان مولفه یک متن ادبی کمک شایانی به پژوهشگر می­ کند تا جهات مختلفی از اثر تنها با بررسی در یک مقوله کاوش شود. در میان انواع مختلف عناصر زبانی، شناخت واژه ها راهی برای تشخیص دقیق هنرنمایی ها و فصاحت و بلاغت  نوشته­ های معصومین (ع) و تمایز آن با سبک غیر معصومین است. از آنجا که نیایش ها و ادعیه معصومین(ع) به­ عنوان یکی از مهم ­ترین انواع ادبی و دینی به­ شمار می رود که از جهت زبانی و گفتاری از اهمیت ادبی بالایی برخوردار است؛ این مقاله به روش توصیفی تحلیلی مقوله واژه گزینی و اشکال مختلف آن در نیایش های امام رضا (ع)  بررسی کرده است. هدف پژوهش پاسخ به پرسش­ هایی همچون چگونگی نحوه کاربست واژگان و انواع و کارکردهای مختلف آن در نیایش ­های امام رضا (ع) و میزان بسامد آن­ ها در تنوع سبک ها و تناوب مضامین است. ایشان در دعاهایشان از واژگان انتزاعی، نشاندار، صریح و خاص بیشتر بهره گرفته و به اصل سازگاری واژگان با موضوع نیایش و موقعیت ها و مضامین به کار رفته در آن­ ها توجه کرده است.