ماهیت قرارداد فرانشیز و تعهدات ناشی از آن در فقه و حقوق ایران

زمینه و هدف:  حقوق مالکیت فکری شاخه جدیدی از حقوق مدنی است که با توجه به گسترش علم و خلق آثار ادبی و هنری به وجود آمده است. هدف حقوق مالکیت فکری و معنوی حمایت از این دسته آثار است. پیشرفت حقوق مالکیت فکری در فعالیت های تجاری، قراردادهای فرانشیز را به صورت نوعی از قراردادهای تجاری مبدل کرده است.مواد و روش ها: مقاله حاضر توصیفی- تحلیلی است. مواد و داده ها نیز کیفی است و از فیش برداری در گردآوری مطالب و داده ها استفاده شده است.ملاحظات اخلاقی: در این مقاله، اصالت متون، صداقت و امانت داری رعایت شده است.یافته ها: از منظر فقه و حقوق، قرارداد فرانشیز به حق انتفاع شباهت زیادی دارد؛ زیرا قرارداد فرانشیز، قراردادی است که به موجب آن یک طرف(امتیازدهنده) به طرف دیگر(امتیازگیرنده) در ازای مابه التفاوت های مادی حق انجام یک حرفه، از جانب امتیازگیرنده و به نام وی به او عطا می کند و لذا امتیازگیرنده استحقاق استفاده از نام و علامت تجاری و دیگر حقوق مالکیت فکری، دانش تجربی و روش تجربی متعلق به امتیازدهنده را دارد.نتیجه: در قرارداد فرانشیز تعهداتی که بر عهده دو طرف قرارداد فرانشیز بار می شود، بسیار متنوع است. تعهدات در این زمینه در دو دسته قابل تقسیم بندی است: الف) تعهدات مربوط به مسائل مالی، مانند حق پرداخت، حق امتیاز. ب) تعهدات غیرمالی، مانند رعایت حق انحصار در بهره مندی از امتیاز، الزامات امتیازدهنده در قرارداد فرانشیز.

ماهیت قرارداد فرانشیز و تعهدات ناشی از آن در فقه و حقوق ایران Keywords:

فرانشیز , امتیازگیرنده , قرارداد , حقوق معنوی , کنوانسیون پاریس