تبیین مدل کیفی مکان بنیاد پیشگیری از جرم با استفاده از روش ISM-DMATEL

کالبد و بافت شهرها نقش مهمی بر رفتار انسان در تعامل با سایر انسان ها و محیط پیرامون ایفا می کند. امروزه شهرنشینی نوین با افزایش گسترشکالبدی بی رویه شهرها، تراکم جمعیت و درنتیجه آن کمبود فضای شهری، سبب افزایش پیامدهای وقوع جرم و ناهنجاری های اجتماعی شده است. در همین راستا و برای بررسی نقش محیط بر پیشگیری از جرم، پژوهش حاضر این پرسش را طرح کرده که مهم ترین عوامل در پیشگیری از جرم از منظر مکان بنیاد چیست؟ یافته ها نشان داده است که فعالیت های برنامه ریزی شهری و اعمال ساخت و طراحی شهری به ترتیب اثرگذارین مولفه و از بالاترین میزان نفوذ و مولفه جلوگیری از جرم تاثیرپذیرترین عنصر در میان شاخص ها است. باتوجه به تاثیرگذاری بالا، مهم ترین نقش را در ساختار مولفه های تاثیرگذار بر پیشگیری از جرم بازی می کنند. بی توجه بودن در مساله پیشگیری از جرم به این مولفه ها نیاز به بازنگری در اقدامات در حال انجام را طلب می کند. همچنین سخن از ضرورت اتخاذ راهبردهای جدید و نوآورانه برای پیشگیری از جرایم، در مراحل اولیه بر عوامل بنیادی ناامنی در شهرهاست و سیاست های پیشگیرانه از جرم بیشتر از طریق کاهش فرصت های ارتکاب جرم انجام می گیرد؛ این تدابیر از طریق طراحی و برنامه ریزی شهری و به کارگیری بهینه از محیط شهری صورت می پذیرد. روش مقاله حاضر به شیوه مصاحبه باز و نیمه ساختاریافته با خبرگان صورت گرفته است.

تبیین مدل کیفی مکان بنیاد پیشگیری از جرم با استفاده از روش ISM-DMATEL Keywords:

مدل مکان بنیاد , پیشگیری , جرم , برنامه ریزی شهری