تبیین و فهم معنوی در احادیث نبوی

در فرآیند گفتمان، زبان نه تنها ابزاری برای انتقال مفاهیم است، بلکه یک وسیله ی قدرتمند برای تاثیرگذاری بر دیگران نیز محسوب می شود. گوینده همواره از استراتژی ها و تاکتیک های مختلفی برای جلب توجه و متقاعد کردن مخاطبانش استفاده می کند، تا جایی که برخی اندیشمندان و زبان شناسان وظیفه اصلی زبان را "برهان" یا اثبات می دانند. در این پژوهش، نویسنده با استفاده از مطالعات کیفی و با روش توصیفی-تحلیلی، برهان های بلاغی موجود در گفتمان های رسول اکرم (ص) را بررسی و تحلیل می کند. نتایج این تحقیق نشان می دهد که پیامبر (ص) با داشتن شناخت کامل از مخاطبان خود، گاه به فریاد طلبیدن مخاطبان و توجه به نیازهای روحی و اجتماعی آن ها می پردازد و روش هایی مناسب و موثر را برای تاثیرگذاری بر آن ها به کار می گیرد تا به بهترین شکل اهداف دینی و اجتماعی خود را به دست آورد. پیامبر (ص) از مبالغه، که همراه با مغالطه است، برای تاثیرگذاری بر مخاطب خود استفاده نمی کند؛ زیرا بلاغت و اقناع او بر اساس "حقیقت" است و نه از "خیال". وی به جای مغالطه، به ترجیح مجازهای عقلی می پردازد که می توانند به طور مستقیم بر عقل و نفس مخاطب تاثیر بگذارند. ایشان از آرایه های بدیعی برای تحسین و تزئین کلام استفاده نمی کنند؛ بلکه از طریق استعاره ها و سبک ساده و موثر، پیام خود را در نفس مخاطب تثبیت می کنند.

تبیین و فهم معنوی در احادیث نبوی Keywords:

برهان های بلاغی , گفتمان نبوی , استعاره , تشبیه , کنایه.