با آنکه توسل به زور در نظام حقوق بین الملل ممنوع است اما سازوکارهای موجود امکان جلوگیری از آن را ندارد و لذا شاهد قاعده مند نمودن
مخاصمات مسلحانه در قالب مقررات حقوق بشردوستانه بین المللی و حقوق کیفری بین المللی هستیم. این امر پیرامون نقض های فاحش از اهمیت بیشتری نیز برخوردار است و جرم انگاری آن در حقوق کیفری بین المللی با چالش هایی همراه بوده است. یافته ها و نتایج این مقاله که به شیوه توصیفی- تحلیلی نگارش یافته بیانگر آن است که حقوق بین الملل در مسیر تکامل خود سه اقدام مهم را در زمینه حفاظت از حقوق انسانها در جنگ انجام داد. نخستین اقدام ممنوعیت توسل به زور بود. دومین اقدام قاعده مند نمودن
مخاصمات مسلحانه و سومین اقدام جرم انگاری نقض های فاحش. از لحاظ ماهیت حقوقی نقض های فاحش حقوق بین المللی عرفی یا قواعد قراردادی مربوط به حقوق بشر دوستانه بین المللی و منازعات مسلحانه، اعم از داخلی و بین المللی، مشمول عنوان «جنایات جنگی» هستند. حقوق بین الملل کیفری پیرامون مقابله با نقض های فاحش با چالش های فراوانی مواجه بوده که دیوان های کیفری بین المللی در آراء خود در صدد پاسخ به این سوال بوده اند. اگرچه نقض های فاحش مورد جرم انگاری قرار گرفته اما ضرورت دارد تا مصادیق آن شناسایی شود این امر به محکمه های کیفری بین المللی کمک می نماید تا ارتکاب این جرائم را از طریق مصادیق آن مورد شناسایی و پیگرد قرار دهد. مصادیق آن را می توان در کنوانسیونهای ژنو، اساسنامه دادگاه یوگسلاوی سابق و رواندا و همچنین اساسنامه رم جستجو نمود. به علاوه تدوین مقررات حقوق بشردوستانه به منظور قاعده مند نمودن جنگ و همچنین مقررات حقوق کیفری بین المللی به منظور جرم انگاری و مجازات نقض های فاحش اقدامی در مسیر حفظ حقوق انسان ها در جنگ می باشد.