یادگیری به عنوان یک فرآیند پویا و چندبعدی، نیازمند رویکردهایی است که بتوانند مشارکت فعال و انگیزه دانش آموزان را بهبود بخشند. در این میان،
روش های تعاملی به دلیل تاکید بر مشارکت جمعی و ارتقای ارتباطات میان فردی، توجه زیادی را به خود جلب کرده اند. هدف از این پژوهش بررسی تاثیر
روش های تعاملی بر بهبود یادگیری دانش آموزان در مقطع ابتدایی است. این روش ها شامل یادگیری گروهی، بازی های آموزشی و استفاده از فناوری های نوین است که به طور گسترده در محیط های آموزشی به کار گرفته می شوند (اسمیت و همکاران، ۲۰۱۸).این پژوهش با رویکرد ترکیبی کیفی-کمی و با استفاده از ابزارهایی نظیر پرسشنامه، مصاحبه و مشاهده در کلاس های مدارس ابتدایی انجام شده است. جامعه آماری شامل ۱۰۰ دانش آموز و ۱۰ معلم از مدارس تهران بوده که به صورت تصادفی انتخاب شدند. تحلیل داده ها نشان داد که دانش آموزانی که در فعالیت های تعاملی شرکت می کنند، از سطح یادگیری عمیق تر، انگیزه بالاتر و توانایی بیشتر در حل مسائل برخوردارند. به عنوان مثال، در یادگیری گروهی، ۸۵ درصد دانش آموزان عملکرد بهتری در درک مفاهیم و حل مسائل نشان دادند (حسینی و همکاران، ۱۴۰۰).همچنین، یافته ها نشان داد که استفاده از بازی های آموزشی نه تنها فضای یادگیری را جذاب تر می کند، بلکه موجب افزایش تمرکز و ماندگاری اطلاعات در ذهن دانش آموزان می شود. این یافته ها با نتایج پژوهش های پیشین نیز هم خوانی دارد، به طوری که در مطالعات داخلی و خارجی، اثرات مثبت بازی های آموزشی بر یادگیری تایید شده است (فراهانی، ۱۳۹۹).در نهایت، بررسی تاثیر فناوری های نوین آموزشی مانند تخته های هوشمند و نرم افزارهای آموزشی نشان داد که ۷۰ درصد از دانش آموزان تجربه یادگیری جذاب تر و اثربخش تری را گزارش کردند. این ابزارها همچنین فرصت تعامل بیشتر معلمان و دانش آموزان را فراهم کرده و توانسته اند نقش مهمی در بهبود فرآیند یادگیری ایفا کنند (محمدی، ۱۳۹۸).نتایج این پژوهش نشان می دهد که
روش های تعاملی می توانند نقش کلیدی در افزایش کیفیت یادگیری در مقطع ابتدایی داشته باشند. بنابراین، استفاده از این روش ها برای ایجاد محیط های یادگیری پویا و موثر ضروری به نظر می رسد. به سیاست گذاران و معلمان توصیه می شود که برای ارتقای سطح یادگیری و انگیزه دانش آموزان، این روش ها را در برنامه های آموزشی خود جای دهند.