روش های احیا کننده در طب اسب : مروری بر روش های PRP و IRAP در مدیریت و درمان اختلالات اندام حرکتی

طب احیا کننده در حوزه درمان اختلالات اندام حرکتی اسب ها، به ویژه در اسب های مسابقه ، به عنوان رویکردی نوین و موثر مطرح شده است. این مقاله به بررسی دو روش برجسته پلاسمای غنی از پلاکت (PRP) و پروتئین آنتاگونیست گیرنده اینترلوکین-۱ (IRAP) در مدیریت و درمان آسیب های عضلانی-اسکلتی می پردازد. PRP از طریق غلیظ سازی پلاکت های خون اسب و تزریق آن ها به ناحیه آسیب دیده، با ترشح فاکتورهای رشد و تحریک ترمیم بافت، در درمان آسیب های تاندون و رباط موثر است. از سوی دیگر، IRAP با مهار اینترلوکین-۱، از تخریب غضروف ها و پیشرفت التهاب در مفاصل جلوگیری کرده و به کنترل آرتروز کمک می کند. هدف از این مطالعه، ارزیابی کارایی این دو روش در تسریع بهبودی و کاهش التهاب در اسب های مبتلا به اختلالات حرکتی است. نتایج مطالعات بالینی نشان می دهند که هر دو روش بهبود قابل توجهی در عملکرد اسب های آسیب دیده ایجاد کرده و توانسته اند روند بازسازی بافت ها و کنترل التهاب را تسریع کنند. با این حال، برای تدوین پروتکل های استاندارد و ارزیابی دقیق تر اثربخشی طولانی مدت این روش ها، تحقیقات بیشتری مورد نیاز است.

روش های احیا کننده در طب اسب : مروری بر روش های PRP و IRAP در مدیریت و درمان اختلالات اندام حرکتی Keywords:

پلاسمای غنی از پلاکت (PRP) , پروتئین آنتاگونیست گیرنده اینترلوکین-۱ (IRAP) , طب احیا کننده , اختلالات اندام حرکتی , آسیب های عضلانی-اسکلتی , اسب , آرتروز