روابط کارگر و کارفرما به عنوان یکی از ارکان اساسی جوامع، نقشی حیاتی در توسعه اقتصادی و اجتماعی ایفا می کند. این رابطه که بر پایه
تعهدات متقابل استوار است، نیازمند تنظیم دقیق و عادلانه ای می باشد تا ضمن تضمین حقوق طرفین، به ایجاد محیطی پویا و کارآمد منتهی شود.
اصل حسن نیت به عنوان یکی از اصول بنیادین حقوق کار، نقشی محوری در تفسیر، اجرا و تعدیل این تعهدات ایفا می کند. این پژوهش با هدف بررسی جامع
تعهدات متقابل کارگر و کارفرما بر مبنای
اصل حسن نیت انجام شده است. در این راستا، ضمن تبیین مفهوم و جایگاه
اصل حسن نیت در روابط کار،
تعهدات کارگر در قبال کارفرما شامل تعهد به انجام کار، اطاعت از دستورات قانونی کارفرما، رعایت مقررات انضباطی، حفظ اموال کارفرما و رازداری مورد بررسی قرار گرفته است. در ادامه،
تعهدات کارفرما در قبال کارگر از جمله تعهد به پرداخت به موقع و کامل مزد و مزایا، تامین ایمنی و بهداشت محیط کار، رعایت قوانین و مقررات کار، رفتار منصفانه و محترمانه و ارائه آموزش های لازم تبیین شده است. همچنین ضمانت اجرای این تعهدات در دو بخش ضمانت اجرای
تعهدات کارگر و ضمانت اجرای
تعهدات کارفرما مورد بحث و بررسی قرار گرفته است. نتایج این پژوهش نشان می دهد که اصل حسن نیت، به عنوان یک معیار تفسیری، تکمیلی و تعدیلی، نقشی کلیدی در تبیین حدود تعهدات طرفین، رفع ابهامات و خلاءهای قانونی و ایجاد توازن در روابط کار ایفا می کند. برای مثال، در تفسیر قرارداد کار و تعیین حدود تعهدات طرفین، می توان با اتکا به اصل حسن نیت، تفسیری منصفانه و عادلانه از قرارداد ارائه داد. در شرایط خاص و بروز فورس ماژور، این اصل می تواند به تعدیل تعهدات طرفین کمک کند. علاوه بر این، بررسی ضمانت اجرای تعهدات نشان می دهد که هرچند قوانین و مقررات موجود ضمانت اجراهایی را برای تخلفات طرفین پیش بینی کرده اند، اما این ضمانت اجراها در مواردی ناکارآمد بوده و نیازمند بازنگری و اصلاح هستند. برای مثال، در مواردی که کارفرما از پرداخت به موقع مزد امتناع می ورزد، ضمانت اجراهای فعلی نمی تواند به طور کامل پاسخگوی نیاز کارگر باشد و باید تدابیر موثرتری برای حمایت از کارگر در نظر گرفته شود.