عقب افتادگی سیستم آموزشی، مهم ترین عامل در عقب افتادگی کل جامعه است. یکی از راهکار های موثر برای رفع این مشکل
مقایسه نظام های آموزشی کشورهای
توسعه یافته و الگوگیری از آنها می باشد؛ یکی از این کشورها،
سوئد است. هدف از انجام این پژوهش
مقایسه تطبیقی نظامهای
آموزش و پرورش دو کشور
ایران و
سوئد به روش کتابخانه ای جهت یافتن علل پیشرفت
سوئد و درس گرفتن از آن برای کشور خودمان و اعمال اصلاحاتی در سیستم تعلیم و تربیت
ایران است. نظام تعلیم و تربیت فعلی
سوئد از سال ۱۹۷۰ دستخوش اصلاحات فراوانی شد و به صورت امروزی که نظامی غیر متمرکز با تاکید بر مهارت آموزی در مقاطع پیش دبستانی، دبستان، متوسطه و متوسطه تکمیلی زیر نظر شهرداری ها و به مدت ۱۸ سال (از ۶سالگی تا ۲۳ سالگی) درآمد. مدارس سوئدی به صورت مختلط برگزار می شود و نحوه ارزشیابی در این نظام به صورت کیفی است. در مقطع دبستان تمامی دروس را یک معلم تدریس می کند و در مقاطع بالاتر برای هر درس یک دبیر تخصصی عهده دار این وظیفه است. نظام فعلی
آموزش و پرورش فعلی
ایران درسال ۱۳۹۰ به صورت نظام ۳-۳-۳-۳ که نظامی متمرکز با تاکید بر آموزش مطالب تئوریک (فکت ها) زیر نظر وزارت
آموزش و پرورش در مقاطع دوره های اول و دوم دبستان و دوره اول و دوم متوسطه است. دانش آموزان به مدت ۱۲ سال در این مدارس و به صورت تفکیک جنسیتی، مشغول به تحصیل هستند. ارزشیابی در مقاطع دبستان به صورت کیفی و در مقاطع متوسطه به صورت کمی است. دروس مقاطع ابتدایی توسط یک معلم تدریس می شود و در مقاطع متوسطه هر درس توسط یک دبیر تخصصی تدریس می شود. بر اساس نتایج بدست آمده از مقایسه، درسهایی که می توان از نظام تعلیم و تربیت
سوئد گرفت عبارت اند از: توجه به هنر و مهارت آموزی، ارزشیابی های کیفی، کاهش حجم محتواهای تئوریک (فکت ها) و ایجاد نظام آموزشی نیمه متمرکز.