نگاهی تطبیقی به گفت وگوی دراماتیک در رمان های بره گمشده راعی از هوشنگ گلشیری و وسوسه از گراتزیا دلددا

قدمت گفت­وگو به آغاز سخن گفتن و مکالمه بشر برمی­گردد. نخستین گفت­وگو با عمل همراه بوده است. از این رو، درام که ماهیتی کنشی دارد، بیانگری خود را در قالب گفت­وگو یافته است. گفت وگو در نمایشنامه یا فیلم، یک گفتار دراماتیک خیالی است که همه موارد اضافه گفت­وگو را حذف می­کند. این نوع گفت­وگو، مجموعه مشخصی از اهداف و زمان محدودی را برای رسیدن به آن ها دارد. از کارکردهای گفت­وگوی دراماتیک، عمق بخشیدن به شخصیت­ها و پیشبرد طرح است. این ویژگی می­تواند در داستان هم کارکرد داشته باشد؛ یعنی در عین تفاوت میان عنصر گفت­وگو در داستان و درام؛ یک اثر داستانی می­تواند واجد گفت­وگوی دراماتیک باشد که این موضوع به معنای داشتن ظرفیت نمایشی و قابلیت اقتباسی است. در این پژوهش، دو رمان بره گمشده راعی از هوشنگ گلشیری و وسوسه از گراتزیا دلددا به شیوه تطبیقی از منظر دیالوگ دراماتیک بررسی شده­اند. شیوه پژوهش توصیفی تحلیلی و به روش کتابخانه­ای و اسنادی است. بررسی این عنصر برجسته نمایشی، ضمن تایید ظرفیت نمایشی این دو اثر، نشان داد که در این دو رمان، گفت وگو از عناصر مورد نظر این نویسندگان بوده و بر بار دراماتیک آثار آن ها افزوده است. با این اوصاف می توان به این دو اثر به عنوان منبعی برای اقتباس سینمایی یا نمایشی نگاه کرد.

نگاهی تطبیقی به گفت وگوی دراماتیک در رمان های بره گمشده راعی از هوشنگ گلشیری و وسوسه از گراتزیا دلددا Keywords:

گفت وگوی دراماتیک , درام , بره گمشده راعی , گلشیری , وسوسه , دلددا