یادگیری خودراهبر به عنوان رویکردی نوین در نظام های آموزشی، نقشی کلیدی در پرورش استقلال، مسئولیت پذیری و مهارت های حل مسئله در
دانش آموزان ایفا می کند. این رویکرد،
دانش آموزان را از یادگیرندگان منفعل به یادگیرندگان فعال تبدیل می کند که می توانند با اتکا به خودآگاهی و توانمندی های خود، مسیر یادگیری خود را هدایت و کنترل کنند. با این حال، اجرای
یادگیری خودراهبر در
دوره ابتدایی با
چالش ها و مزایای متعددی همراه است که در این مقاله به بررسی آن ها می پردازیم. یکی از چالش های اصلی در اجرای
یادگیری خودراهبر در دوره ابتدایی، سن پایین
دانش آموزان و سطح بلوغ شناختی و عاطفی آن ها است. در این سن،
دانش آموزان ممکن است در تعیین اهداف یادگیری، انتخاب منابع و روش های مناسب و ارزیابی پیشرفت خود با دشواری هایی روبرو شوند.
معلمان در این دوره نقشی حیاتی در تسهیل فرایند
یادگیری خودراهبر ایفا می کنند و باید با راهنمایی و حمایت از دانش آموزان، آن ها را در مسیر خودتنظیمی و استقلال در یادگیری یاری کنند. ایجاد انگیزه و علاقه در
دانش آموزان دوره ابتدایی نیز از چالش های دیگر اجرای
یادگیری خودراهبر است.
معلمان باید با طراحی فعالیت های جذاب و معنادار و ایجاد فضایی حمایتی و تشویق کننده، انگیزه و اشتیاق
دانش آموزان را برای یادگیری افزایش دهند. با وجود چالش های ذکر شده، اجرای
یادگیری خودراهبر در
دوره ابتدایی مزایای متعددی به همراه دارد. این رویکرد به
دانش آموزان دوره ابتدایی کمک می کند تا مهارت های تفکر انتقادی، خلاقیت و حل مسئله خود را تقویت کنند. همچنین،
یادگیری خودراهبر باعث افزایش اعتماد به نفس و خودباوری در
دانش آموزان دوره ابتدایی می شود و آن ها را برای یادگیری مادام العمر آماده می کند. مسئولیت پذیری و خودکنترلی از دیگر مزایای اجرای
یادگیری خودراهبر در
دوره ابتدایی است که به
دانش آموزان در مدیریت زمان و منابع خود کمک می کند. در نتیجه، اجرای
یادگیری خودراهبر در
دوره ابتدایی علی رغم چالش های موجود، مزایای قابل توجهی برای
دانش آموزان به ارمغان می آورد.
معلمان با آگاهی از این
چالش ها و مزایا و با به کارگیری راهکارهای مناسب می توانند زمینه اجرای موفق این رویکرد را در
دوره ابتدایی فراهم کرده و به پرورش دانش آموزانی خودراهبر، مسئولیت پذیر و توانمند در یادگیری کمک کنند.