در مقایسه یادگیری مبتنی بر پروژه (Project-Based Learning - PBL) و یادگیری سنتی،
تحقیقات نشان می دهد که PBL به دلیل تعامل فعال و حل مسئله، یادگیری عمیق تری ایجاد می کند (مهرابی و همکاران، ۱۳۹۹). در این روش، دانش آموزان به جای حفظ کردن اطلاعات، با مسائل واقعی مواجه می شوند و از طریق مشارکت در پروژه ها،
مهارت های خود را توسعه می دهند (کریمی، ۱۴۰۰). در یادگیری سنتی، تمرکز بیشتر بر انتقال دانش به صورت نظری و امتحانات استاندارد است که باعث یادگیری سطحی و حفظ محور می شود (ابراهیمی و عباسی، ۱۳۹۸).بر اساس پژوهش ها، یادگیری مبتنی بر پروژه
مهارت های تفکر انتقادی، حل مسئله و کار گروهی را تقویت می کند، در حالی که یادگیری
سنتی این
مهارت ها را کمتر تقویت می کند (کاظمی و همکاران، ۱۳۹۷). همچنین، PBL موجب انگیزه بیشتر در دانش آموزان و بهبود نتایج تحصیلی می شود (رضوی و رستمی، ۱۳۹۹). به طور کلی، یادگیری مبتنی بر پروژه به دانش آموزان کمک می کند تا علاوه بر دانش،
مهارت های زندگی واقعی را نیز کسب کنند، در حالی که یادگیری
سنتی بیشتر به انتقال دانش از معلم به دانش آموز محدود می شود (سعیدی، ۱۳۹۸). به همین دلیل، بسیاری از متخصصان آموزشی توصیه می کنند که PBL به عنوان رویکردی مکمل در کنار روش های
سنتی استفاده شود (نجفی، ۱۳۹۹).