تاثیر هشت هفته تمرین مقاومتی بر بیان ژن آسپروسین و پروتئین جفت‎نشده ۱ در بافت چربی احشایی رت‎های نر ویستار چاق

زمینه و هدف: چاقی و اضافه وزن به عنوان عوامل اصلی بسیاری از بیماری ها شناخته شده اند. هدف از این مطالعه، تعیین اثر هشت هفته تمرینات مقاومتی بر بیان ژن های آسپروسین و UCP۱ در بافت چربی احشایی رت های نر چاق بود. روش ها: در این مطالعه تجربی، ۲۰ سر موش صحرایی نر ویستار چاق (با سن ۸ ماه و میانگین وزنی ۲۴/۴۵ ±۵۰/۳۵۰ گرم و قد ۵۸/۱ ± ۹۰/۲۳ سانتیمتر) به­طور تصادفی به دو گروه تمرین مقاومتی و کنترل تقسیم شدند. گروه تمرین به مدت ۸ هفته، ۵ جلسه در هفته، هر جلسه حدود ۵۰ تا ۶۰ دقیقه، تمرینات مقاومتی با شدت تدریجی را انجام دادند. پروتکل تمرینات مقاومتی شامل صعود از یک نردبان یک متری با ۳۶ پله با شیب ۸۵ درجه بود. هر جلسه تمرین مقاومتی شامل سه ست با پنج تکرار بود که بین هر تکرار یک دقیقه و بین هر ست دو دقیقه استراحت در نظر گرفته شد. در این مدت گروه کنترل فقط بر روی نردبان بدون انجام فعالیتی قرار می‎گرفتند. بیان ژن های آسپروسین وUCP۱  در بافت چربی احشایی با استفاده از روش Real-time PCR اندازه گیری شد. یافته ها: نتایج نشان داد که هشت هفته تمرین مقاومتی منجر به کاهش معنی دار بیان ژن آسپروسین و افزایش معنی دار بیان ژن UCP۱ در بافت چربی احشایی رت های چاق شد (۰۰۰۱>P). نتیجه گیری: تمرینات مقاومتی با کاهش بیان ژن آسپروسین و افزایش بیان ژن UCP۱، احتمالا تغییراتی در سطح سلولی ایجاد می کند که به کاهش توده چربی و افزایش ترموژنز در بافت چربی احشایی کمک می کند.

تاثیر هشت هفته تمرین مقاومتی بر بیان ژن آسپروسین و پروتئین جفت‎نشده ۱ در بافت چربی احشایی رت‎های نر ویستار چاق Keywords:

Apelin , Uncoupling protein-۱ , Resistance training , Obesity , آسپروسین , پروتئین جفت نشده ۱ , تمرینات مقاومتی , چاقی