بررسی تفاوتهای یادگیری خودتنظیمی در دانش آموزان ورزشکار و عادی

مقدمه و هدف: یادگیری خودتنظیمی یکی از عوامل کل یدی در موفقیت تحصیلی دانش آموزان است که به توانایی فرد در مدیریت فرآیندهای یادگیری خود اشاره دارد. این پژوهش به بررسی تاثیر ورزش بر یادگیریخودتنظیمی در دانش آموزان دختر دوره متوسطه دوم می پردازد و به دنبال شناسایی تفاوتهای معنادار بین دانش آموزان ورزشکار و عادی است .روش شناسی پژوهش : این پژوهش به صورت علی مقایسه ای و با استفاده از پرسشنامه یادگیری خودتنظیمی پینتریچ و دیگروت (۱۹۹۰) انجام شد. جامعه آماری شامل دانش آموزان دختر عضو تیم های ورزشی و دانش آموزانعادی شهر جم در سال تحصیلی ۱۴۰۳-۱۴۰۲ بود. نمونه ای به حجم ۱۰۰ نفر شامل ۵۰ دانش آموز ورزشکار و ۵۰دانش آموز عادی به صورت تصادف ی انتخاب گردید. دادهها با استفاده از نرم افزار ۲۸SPSS- و روشهای آمارتوصیفی و استنباطی تحلیل شدند.یافته ها: نتایج نشان داد که بین ابعاد یادگیری خودتنظیمی در دانش آموزان ورزشکار و عادی تفاوت معناداریوجود دارد، به ویژه در مولفه راهبردهای فراشناختی . دانش آموزان ورزشکار نمرات بالاتری در این مولفه نسبت به دانش آموزان عادی داشتند.بحث و نتیجه گیری : یافته ها حاکی از آن است که فعالیت های ورزشی تاثیر مثبتی بر تقویت مهارتهایخودتنظیمی و مدیریت هیجانات در دانش آموزان دارد. دانش آموزان ورزشکار به دلیل تحرک بدنی و آمادگی ذهنی بیشتر، توانایی بهتری در تنظیم خود و مدیریت استرس دارند. این نتایج با تحقیقات پیشین همسو است و بر لزومتقویت مهارتهای خودتنظیمی از طریق فعالیت های ورزشی تاکید دارد. به طور کلی ، ایجاد شرایط مناسب براییادگیری خودتنظیمی می تواند به بهبود عملکرد تحصیلی و سلامت روانی دانش آموزان کمک کند.

بررسی تفاوتهای یادگیری خودتنظیمی در دانش آموزان ورزشکار و عادی Keywords:

یادگیری خودتنظیمی , دانش آموزان ورزشکار , دانش آموزان عادی , راهبردهای فراشناختی , سلامت روانی , عملکرد تحصیلی .