مروری بر ادبیات موجود در زمینه بکارگیری رویکردهای یادگیری ماشین در ارتقای کیفیت آموزشی

بهبود کیفیت آموزشی مستلزم توجه به عواملی همچون محتوای آموزشی، روش های تدریس، کیفیت اساتید و محیط آموزشی است. تحقیقات پیشین نشان داده اند که روش های تدریس تعاملی، محتوای به روز و مرتبط با واقعیت های زندگی و محیط آموزشی مناسب می تواند تاثیر بسزایی در کیفیت آموزش داشته باشد. یادگیری ماشین با تحلیل داده های آموزشی می تواند الگوهای یادگیری دانشجویان را شناسایی کرده و توصیه های شخصی سازی شده ارائه دهد که باعث بهبود عملکرد و انگیزه آن ها می شود. مطالعات زیادی نیز در این حوزه به بررسی نقش یادگیری ماشین در حوزه ارتقای کیفیت آموزشی پرداخته است اما مطالعی که به صورت جامع به بررسی و مرور ادبیات این حوزه بپردازد، وجود نداشته است. به همین منظور در این مطالعه به مرور تحقیقات پیشین در حوزه تحت مرور پرداخته می شود و نشان می دهد که بیشتر این تحقیقات بر مزایای یادگیری ماشین تمرکز کرده اند و چالش ها و محدودیت های آن را به طور جامع مورد بررسی قرار نداده اند. از جمله چالش هایی که در این حوزه با بینش ارتقای کیفیت آموزش در دانشگاه های افسری وجود دارد، می توان به مسائل حریم خصوصی داده ها، نیاز به زیرساخت های پیشرفته فناوری و مقاومت احتمالی اساتید و دانشجویان در پذیرش فناوری های جدید اشاره کرد. همچنین، تاثیرات فرهنگی و اجتماعی استفاده از یادگیری ماشین در دانشگاه های افسری کمتر مورد توجه قرار گرفته است. هدف اصلی این تحقیق، شناسایی و پر کردن این خلاهای پژوهشی و ارائه راهکارهایی برای استفاده بهینه از یادگیری ماشین در بهبود کیفیت آموزش است.

مروری بر ادبیات موجود در زمینه بکارگیری رویکردهای یادگیری ماشین در ارتقای کیفیت آموزشی Keywords:

پیش بینی عملکرد , دانشگاه افسری , کیفیت آموزش , الگوریتم های یادگیری ماشین