اثر زاویه و طول دیوار محافظ بر آبشستگی پیرامون تکیه گاه پل در شرایط آزمایشگاهی

تکیه گاه پل از جمله سازه های آسیب پذیر در هنگام وقوع سیلاب می باشد. مسئله اصلی آسیب پذیری این گونه سازه ها، آبشستگی موضعی پیرامون آن ها است که ضرورت مطالعه در مورد پیش بینی و کاهش آبشستگی پیرامون آن را معلوم می سازد. یکی از راه های کاهش آبشستگی پیرامون تکیه گاه پل، استفاده از دیوار محافظ می باشد. در این تحقیق، طول تکیه گاه ثابت و معادل ۸ سانتی متر انتخاب گردید. آزمایش ها با استفاده از دیوارهای محافظ با طول های ۴، ۶، ۸ و ۱۰ سانتی متر (معادل ۵/۰، ۷۵/۰، ۱ و ۲۵/۱ برابر طول تکیه گاه) در نسبت استغراق ۲۵ درصد و همچنین چهار زاویه نصب ۰، ۱۵، ۳۰ و ۴۵ درجه در شرایط آب زلال انجام شد. نتایج نشان داد، در یک طول ثابت دیوار محافظ، کاهش زاویه دیوار محافظ می تواند تاثیر بسزایی در کاهش حداکثر عمق آبشستگی پیرامون تکیه گاه پل و پای دیوار محافظ داشته باشد. به طوری که زاویه صفر درجه نسبت به سایر زوایا بهترین عملکرد را نشان داد. همچنین، در یک زاویه نصب ثابت دیوار محافظ، افزایش گام به گام طول دیوار محافظ باعث کاهش حداکثر عمق آبشستگی پیرامون تکیه گاه پل و پای دیوار محافظ گردید. با توجه به نتایج این تحقیق، استفاده از دیوار محافظ به طولی معادل طول تکیه گاه و در زاویه نصب صفر درجه، باعث کاهش ۵۴ درصدی در حداکثر عمق آبشستگی پیرامون تکیه گاه و همچنین باعث کاهش ۲۹ درصدی در عمق آبشستگی پای دیوار محافظ نسبت به حالت شاهد گردید.

اثر زاویه و طول دیوار محافظ بر آبشستگی پیرامون تکیه گاه پل در شرایط آزمایشگاهی Keywords:

آبشستگی موضعی , آب زلال , تکیه گاه پل , دیوار محافظ , نسبت استغراق