کودک و اختلال بیش فعالی؛ علائم، انواع بیش فعالی و نقش حمایتی والدین و معلمان در قبال این کودکان

بیش فعالی حالتی است که در آن فرد دارای سطح بالایی از انرژی و فعالیت است و ممکن است در کنترل تمرکز و رفتارهای خود با مشکل روبه رو شود. این شرایط معمولا در دوران کودکی تشخیص داده می شود و به عنوان اختلال نقص توجه و بیش فعالی (ADHD) شناخته می شود. بیش فعالی یا اختلال نقص توجه یکی از مشکلات شایع در بین دانش آموزان است که می تواند تاثیرات زیادی بر روی عملکرد تحصیلی، اجتماعی و عاطفی کودکان داشته باشد. این اختلال باعث می شود که کودک قادر به تمرکز در فعالیت ها نباشد، انرژی زیادی داشته باشد و در رفتارهای خود کنترل کمتری داشته باشد. کودکان بیش فعال بیشتر از دیگران در معرض بروز مشکلات رفتاری قرار دارند. رفتارهای تکانشی مانند قطع صحبت دیگران، پرخاشگری یا نقض قوانین ممکن است در کلاس و در ارتباط با دیگران ایجاد مشکل کند. این مسائل می توانند به مشکلات انضباطی در مدرسه منجر شوند. با مدیریت درست رفتار و ایجاد محیط های حمایتی، این مشکلات می توانند کاهش یابند. والدین نقش کلیدی در حمایت از کودک بیش فعال دارند. آن ها باید درک کنند که بیش فعالی یک اختلال است و کودک نیاز به حمایت و راهنمایی خاص دارد. همچنین، ارتباط مستمر میان والدین و معلمان می تواند کمک کند که برنامه های آموزشی و حمایتی هماهنگ و موثر باشند. توجه به دانش آموزان بیش فعال نه تنها به بهبود عملکرد تحصیلی و اجتماعی آن ها کمک می کند، بلکه از بروز مشکلات بلندمدت در آینده نیز جلوگیری می کند. نیاز به آگاهی، درمان و حمایت از این کودکان از اهمیت زیادی برخوردار است تا آن ها بتوانند به بهترین شکل در جامعه و مدرسه موفق شوند.

کودک و اختلال بیش فعالی؛ علائم، انواع بیش فعالی و نقش حمایتی والدین و معلمان در قبال این کودکان Keywords:

بیش فعالی , اختلال نقص توجه , کودک , والدین و معلم.