واکاوی این حقیقت که زنان عصر حاضر (تحت سیاست لذت گرایی ، سکولاریزه، دوره رضاخان و نیز رهبران حکومت اسلامی ایران) از مشکلاتشان به عنوان اینکه زن هستند شکایت دارندیا به عنوان اینکه انسان هستند؟

زن نیمی از پیکره اجتماع است . شخصیت ، رفتار، فرهنگ و اندیشه او بی گمان در شکل گیری جامعه انسانی نقش مهمی را ایفا می کند. در تاریخ بشر، »وجود زن« شان و شخصیت او، حدود اختیار وی در حیات بشری و پیوند او با مرد و متانتش در سنجش با مردان همواره مورد گفتگو بوده است . در اکثر بحث ها گروههای افراط و تفریط پیدا می شوند که بر اساس حب و بغض مطالبی دور از واقع بیان می نمایند، در بحث از شخصیت زن در اجتماع نیز این فرآیند به چشم می خورد، چه اینکه گروهی ، برای زنان کمترین و ابتدایی ترین حقوق انسانی قائل نیستند، و گروهی دیگر راه افراط را پیمودهاند. کل مدعاها و پیشنهادات طرفداران تساوی حقوق زنان و مردان، و نیز ادعاها و فرضیه های رقبای آنان در ادوار پیشین جوامع بشری به مرحله اجرا در آمد و تجربه شد (حتی در برخی موارد، کامل تر و جامع تر) ولی ادامه نیافت و پایدار نماند. گویا تنها سر عدم موفقیت آن تجربه ها، ناهماهنگی آن آداب و مقررات با مقتضیات فطرت و ناهمگونی با سنت و خلقت در جهان فطرت بود. با توجه به این که مرد و زن در انسانیت شریکند و در ویژگی های جنبی از قبیل توانمندی جسمی و روانی و غیره متفاوت، برخی از اندیشمندان به مقتضای محدود بودن دایره فکر و اندیشه بشری منحصرا به مشترکات توجه کرده، در تمام حقوق و وظایف ، معتقد به شرکت و تساوی شدند و برخی دیگر فقط به ابعاد ویژه هریک از این دو جنس توجه کرده، در تعیین حقوق و وظایف زنان راه تفریط پیمودند.امروزه غرب با طرح شعارهای »آزادی زنان« و »دفاع از حقوق زنان« در جهان داعیه ظلم ستیزی دارد و از سوی دیگر، از همین راه ظلم ها و ضربات جبران ناپذیری بر پیکره شخصیتی زن وارد نموده است و از طرفی دین اسلام را متهم به نقض حقوق اجتماعی زنان می نماید. پژوهش حاضر در پی آن است تا با تحلیل نگرش ها، گرایشات و رفتارهای قولی و عملی بانوان در آینه آیات قرآن و نتایج برخی اقدامات در جوامع تحت سیاست لذت گرایی غرب، سکولاریسم ، دوره رضاشاهی (تحت تاثیر این دو رویکرد در ایران) و دوران رهبران انقلاب اسلامی (با توجه به تاثیر مشی آنان در ممالک اسلامی و بلکه در تمام جهان) الگویی از ابعاد گوناگون نگاه زن به مسائل خودش، بدست دهد.

واکاوی این حقیقت که زنان عصر حاضر (تحت سیاست لذت گرایی ، سکولاریزه، دوره رضاخان و نیز رهبران حکومت اسلامی ایران) از مشکلاتشان به عنوان اینکه زن هستند شکایت دارندیا به عنوان اینکه انسان هستند؟ Keywords:

زنان قرآنی , سیاست لذت گرایی , سکولاریزه , رضاخان , رهبران انقلاب اسلامی ایران