از آنجا که مقوله «پژوهش صنعتی» و یا «تحقق و توسعه» (Research & Development) از آغازین مرحله ، عناصری از خلاقیت را در بر دارد، می توان ادعا کرد انجام فعالیت تحقیقات صنعتی بدون توجه به قدرت خلاقیت انسان و توانایی او در بهبود روشها، طرح سیستمها و روشهای جدید تولیدی و خدماتی ونیز، طرح محصولات جدید یا بهبود یافته، تقریبا غیر ممکن است.
اساسا درک مساله و موضوع تحقیق و توسعه و دریافت نوع ابداع، تغییر یا بهبودی که باید در اینزمینه صورت گیرد، بدون تجسم وجود عنصر خلاقیت در اندیشه طراحی تحقیق، بی معنی می نماید. با وجود انکه بسیاری افراد درگیر در فعالیتهای تحقیق وتوسعه، در ظاهر امر، جنبه های از خلاقیت را بروز نداده یا در تفکر و عملکرد خویش ، جنبه های از آن را به کار نگیرید، ولی این استنباط نباید، مانع از شناخت «خلاقیت» به عنوان موتور محرک اصلی تحقیقات و توسعه شود. چرا که عنصر خلاقیت دقیقا در مراحل اساسی این فعالیت از قبیل تشخیص و تعریف مساله یا موضوع، اثر تعیین کننده بر مسیر اصلی تحقیق خواهد داشت.
بنابراین درصورتی که قادر باشیم قدرت خلاقیت افراد را در کلیه مراحل یک فعالیت تحقیق صنعتی توسعه داده و به کارگیریم، در واقع زمینه کاربرد این توان را به طور آگاهانه ومستقیم فراهم آورده ایم. در نتیجه، اگر قرار بر توسعه و تعمیق کیفی و کمی فعالیتهای توسعه و تحقیق در بخش صنعت باشد، باید در جستجوی پاسخ به این سوال باشیم که ایا می توان استعداد خلاقیت را که در متن فعالیتهای تحقیق و توسعه قرار دارد، مستقیما و آگاهانه رشد داد؟