بررسی فقه الحدیثی روایات «نحن والله اسماء الله الحسنی»

خداوند متعال در آیه ۱۸۰ سوره مبارکه «اعراف» خود را دارای اسماء حسنی معرفی کرده و بندگان را ناگزیر از خواندن و عبادت از طریق آن ها کرده است. روایاتی نیز به این نکته اشاره دارند که اهل بیت (عم) خود را اسماء حسنای الهی معرفی کرده اند. در این نوشتار در صدد تبیین مفهوم روایات به روش توصیفی از طریق مطالعات کتابخانه ای بوده ایم و مشخص شد که چه رابطه ای بین اسماء الهی و امامان (عم) وجود دارد. در ابتدا دیدگاه مفسران پیرامون آیه شریفه ذکر شد که عمدتا در صدد بیان معنای ظاهری آیه بوده اند. در ادامه، نظریات شارحان احادیث بیان شد و پس از نقد و بررسی نظریات فوق بدین نتیجه رسیدیم که از آنجایی که به تعبیر آیات و روایات، اسماء الهی طریق عبادت خدای متعال هستند و همچنین معرفت او از طریق اسماء صورت می گیرد، می توان گفت حقیقت اسم در لسان کتاب و سنت، اهل بیت (عم) هستند که عبادت خدای متعال تنها از طریق معرفت ایشان میسر است.

بررسی فقه الحدیثی روایات «نحن والله اسماء الله الحسنی» Keywords:

اسماء الله , اسماء حسنی , طریق عبادت , طریق معرفت , امام معصوم