بررسی اثرات افزودن سلنیوم به جیره بر سلامت، صفات عملکردی و کیفی گاوها

سلنیوم یک عنصر کمیاب ضروری برای عملکرد طبیعی مختلف بدن از جمله ایمنی ، دفاع آنتی اکسیدانی و متابولیسمبدن از طریق هورمون های تیروئید است. نیازهای تغذیه ای سلنیوم ۱۰۰ میکروگرم بر کیلوگرم (ماده خشک) برای گاو گوشتیو ۳۰۰ میکروگرم بر کیلوگرم ماده خشک برای گاوهای شیری برآورد شده است. جیرههای سرشار از کربوهیدرات های قابلتخمیر، نیترات ها، سولفات ها، کلسیم یا سیانید هیدروژن بر استفاده از سلنیوم موجود در جیره غذایی تاثیر منفی میگذارد.مکمل سلنیوم ممکن است بروز متریت و کیست تخمدان را در طول دوره پس از زایمان کاهش دهد. افزایش باروری هنگامافزودن سلنیوم، به کاهش مرگ جنینی در ماه اول بارداری نسبت داده میشود. استفاده از سلنیوم آلی در خوراک، انتقالبهتر سلنیوم را در گوساله ها نسبت به مکمل های معدنی سلنیوم فراهم می کند. افزودن مخمرغنی از سلنیوم به جیره غذاییگاوها به طور قابل توجهی محتوای سلنیوم و درصد اسیدهای چرب غیر اشباع چندگانه در شیر را در مقایسه با افزودنسلنیت سدیم افزایش میدهد. آنزیم یدوتیرونین دیودیناز یک سلنوپروتئین است. این یکی از آخرین پروتئین هایی است کهدر صورت کمبود سلنیوم تحت تاثیر قرار می گیرد. این تاخیر در پاسخ میتواند این واقعیت را توضیح دهد که چندین مطالعهتاثیر مکمل های سلنیوم را بر رشد و افزایش وزن گوساله ها نشان ندادند. مکمل کردن جیره با سلنیوم، تاثیر معنی داری بروزن کشتار و بازده لاشه گاو نر نداشت. تاثیر و نتایج مکمل سازی سلنیوم در گاو به مرحله فیزیولوژیکی، وضعیت سلنیوم درحیوانات، نوع و محتوای سلنیوم و نوع تجویز سلنیوم بستگی دارد. مطالعات بیشتر در مکمل سازی سلنیوم باید به بررسیخصوصیات سلنیوم در غذا و مخمر و همچنین درک متابولیسم و جذب آنها بپردازد.

بررسی اثرات افزودن سلنیوم به جیره بر سلامت، صفات عملکردی و کیفی گاوها Keywords:

سلنیوم , گاو , عملکرد , گوشت , شیر , تولید مثل