اثر سنجی هوش مصنوعی در فرایندهای فرماندهی و کنترل شناختی با بهره گیری از تکنیک تحلیل شبکه ای abstract
در این مقاله، میزان اثربخشی بهره بردن از
هوش مصنوعی (AI) در فرایندهای فرماندهی و کنترل شناختی (C۲) مورد بررسی قرار می گیرد. ابتدا، مفاهیم
هوش مصنوعی و فرماندهی و کنترل شناختی تعریف می شوند و سپس پیشینه ای از کاربرد
هوش مصنوعی در فرماندهی و کنترل شناختی ارائه می شود. در ادامه، روش های مختلفی که می توان از
هوش مصنوعی برای بهبود فرماندهی و کنترل شناختی استفاده کرد، بحث می شود. در نهایت، ارزیابی هایی از اثربخشی
هوش مصنوعی در فرماندهی و کنترل شناختی ارائه می شود و نتیجه گیری می شود که
هوش مصنوعی می تواند ابزاری قدرتمند برای بهبود ساختار فرایندی و تصمیم یاری فرماندهی و کنترل شناختی باشد، اما مهم است که از محدودیت های آن آگاه باشید.پژوهش حاضر از نوع کاربردی بوده و با روش آمیخته، ضمن مطالعه منابع کتابخانه ای و اسنادی، در جامعه نخبگان در نظر گرفته شده به نظرسنجی در خصوص میزان اثربخش این کارکرد نزد خبرگان پرداخته و با محاسبه داده های جمع آوری شده، به تجزیه وتحلیل کمی مقادیر به دست آمده پرداخته و معیارهایی را در خصوص این اثربخشی معرفی می نماییم. در انتها به مدد تکنیک تحلیل شبکه ای دیمتل فازی میزان روابط علی و معلولی را نزد شاخص ها به دست آورده و نتایج به دست آمده در روش کیفی (نظرسنجی از خبرگان) را مورد تجزیه وتحلیل میزان اثربخشی قرار داده ایم. بر اساس یافته های تحقیق، استفاده از فناوری
هوش مصنوعی در سامانه های فرماندهی و کنترل شناختی نوآورانه، موثر و دارای بازده عملیاتی قابل قبول می باشد و این امکان را به فرماندهان صحنه نبرد می دهد که اولا سرعت تصمیم گیری صحیح را برای پاسخ به تهدیدات و نیازها به حداکثر رسانیده و ثانیا سطح خطای تصمیم گیری انسانی را به صورت محسوسی کاهش دهند.