اثربخشی آموزش خودشفقت ورزی بر دلزدگی تحصیلی و عواطف مثبت و منفی در دانش آموزان

دانش آموزان هر کشوری از سرمایه های فکری و معنوی آن کشور به شمار می روند.؛ لذا شناسایی و ارتقاء وضع سلامت روان آنان و عواملی نظیر دلزدگی تحصیلی و عواطف مثبت و منفی می تواند به ارتقای سطوح سلامت این گروه به شکل خاص و سطح سلامت جامعه به شکل عام کمک نماید. در این راستا پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی آموزش خودشفقت ورزی بر دلزدگی تحصیلی و عواطف مثبت و منفی در دانش آموزان صورت گرفت. روش پژوهش حاضر از نوع نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل می باشد. جامعه مورد نظر در پژوهش حاضر را کلیه دانش آموزان دختر مقطع متوسطه اول شهر بیرجند در سال تحصیلی ۱۴۰۴- ۱۴۰۳ تشکیل داد که از این بین ۳۰ نفر از دانش آموزان به شیوه نمونه گیری در دسترس به عنوان نمونه پژوهش انتخاب و به طور تصادفی ساده در دو گروه آزمایش (۱۵ نفر) و کنترل (۱۵ نفر) منتسب شدند. در ابتدا در هر دو گروه پیش آزمون اجرا شد (سنجش دلزدگی تحصیلی و عواطف مثبت و منفی)، سپس مداخله آموزش خودشفقت ورزی گیلبرت (۱۳۹۸) برای گروه آزمایش طی ۸ جلسه یک ساعته اجرا شد. در طی این دوره، گروه کنترل هیچ گونه مداخله آموزشی را دریافت نکردند. پس از اتمام دوره آموزش در هر دو گروه پس آزمون اجرا شد. ابزار گردآوری داده-ها پرسشنامه دلزدگی تحصیلی پکران، گوتزه و دنیلز (۲۰۰۵) و پرسشنامه عاطفه مثبت و منفی واتسن، کلارک و تلگن (۱۹۸۸) بود. تجزیه و تحلیل داده ها با کمک تحلیل کوواریانس تک متغیری و چندمتغیری انجام شد. نتایج تجزیه و تحلیل داده ها نشان داد که آموزش خودشفقت ورزی بر دلزدگی تحصیلی و عواطف مثبت و منفی در دانش آموزان موثر است. با توجه به نتیجه گزارش شده، پیشنهاد می شود کلاس ها و کارگاه های آموزش خودشفقت ورزی برای دانش آموزان برگزار گردد.

اثربخشی آموزش خودشفقت ورزی بر دلزدگی تحصیلی و عواطف مثبت و منفی در دانش آموزان Keywords:

آموزش خودشفقت ورزی , دلزدگی تحصیلی , عواطف مثبت و منفی